พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ม้าประจำเมือง |
น. มงฺคลสฺส. | |||
ม้าฝีเท้าเร็ว |
น. ชวนสฺส. ชวาธิก. | |||
ม้าฝึกแล้ว |
น. วินีตสฺส. สุขวาหี. | |||
ม้าพยศ |
น. อสฺสโฆฏก. อสฺสขลุงฺก. อสฺสขฬุงฺก. | |||
ม้าพระที่นั่ง |
น. ราชมงฺคลสฺส. อสฺสาโรหสฺส. | |||
ม้าพันธุ์ดี |
น. กุลีนก. อาชานีย. | |||
ม้าพ่อพันธุ์ |
(ไม่ได้ตอน) | น. อนุทฺธตพีชสฺส. | ||
ม้าม |
น. ปิหก., | |||
ม้ายาว |
น. ทีฆาสน., นิสีทนผลก., | |||
ม้ารับจ้าง |
น. ภตกสฺส. | |||
ม้าลาย |
น. จิตฺรสฺส. จิตฺตสฺส. วนคทฺรภ. | |||
ม้าล่อ |
น. ตาฬ., | |||
ม้าวลาหก |
น. วลาหกสฺส. | |||
ม้าอาชาไนย |
น. อาชานีย. อาชญฺญสฺส. อสฺสาชานีย. | |||
ม้าเทศ |
น. สินฺธว. | |||
ม้าเร็ว |
(สัตว์) | น. ชวนสฺส. ชวสฺส. | ||
ม้าเร็ว |
(คน) | น. ทูต. สนฺเทสหร. เปสส. | ||
ม้าแกลบ |
น. ขุทฺทกสฺส. | |||
ม้าแก่ |
น. ทุพฺพลสฺส. | |||
ม้าแข่ง |
น. ชวาธิกสฺส. |