พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
กินอยู่ |
ก. วาสํ กปฺเปติ | |||
กินอย่างจะกละ |
ก. เคเธน ภกฺขติ, สเคธํ คิลติ | |||
กินอย่างละเอียด |
ก. พุภุกฺขติ | |||
กินอิ่มเต็มที่ |
ก. อุทราวเทหกํ ภุญฺชติ | |||
กินอ้อย |
น. อุจฺฉุขาทน., | |||
กินเงินเดือน |
ค. เวตนลาภี | |||
กินเจ |
ค. สากภกฺขี นิมฺมํสโภชี | |||
กินเพื่ออยู่ |
สำ. ยาวเทว ฐิติยา ปฏิเสวติ | |||
กินเมือง |
ก. นครปสาสนํ กโรติ | |||
กินเลี้ยง |
สำ. โภชเนน สนฺตปฺเปติ, ยถากามํ ภุญฺชติ | |||
กินเลือดกินเนื้อ |
สำ. โลหิตปายี | |||
กินเลือดเป็นอาหาร |
ค. โลหิตภกฺข | |||
กินเวลา |
ก. กาลํ เขเปติ | |||
กินเหล้าเมายา |
สำ. เอกโต ปิวติ | |||
กินแถว |
สำ. สพฺเพว ปฏิหฏา | |||
กินแมลง |
ค. กีฏภกฺข | |||
กินแหนง |
น. ปริสงฺกา, วิปฺปฏิสาร. | |||
กินโต๊ะ |
สำ. เอกโต หุตฺวา ปีเฬติ | |||
กินใจ |
ค. มโนหร เวมติก สาสงฺก | |||
กินได้ |
ค. โภชฺช โภชนารห |