พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ฟ้องร้อง |
น. โจทนา, โวหาร. วิวาท. อนุลฺลปนา, โทสาโรปน., อนุยุญฺชน., อฏฺฏกรณ., ก. อภิยุญฺชติ โจเทติ, โทสํ อาโรเปติ, อฏฺฏํ กโรติ, อธิกรณํ ยาติ, วินิจฺฉยํ เนติ, อธิกรเณ โจเทติ |
|||
ฟ้องร้องได้ |
ค. อนุยุญฺชนารห | |||
ฟ้องศาล |
ก. อธิกรเณ โจเทติ, อฏฺฏํ กโรติ, วินิจฺฉยํ ยาติ | |||
ฟ้องอย่า |
น. วิวาหนิรากรณโจทนา, | |||
ฟ้องเท็จ |
น. กูฏฏฺฏ. | เท็จปดโกหก | ||
ฟ้อน |
น. นจฺจ., นฏฺฏ., นฏน., นตฺตน., ลาสน., นาฏฺย., ก. นจฺจติ นฏติ นเฏติ นฏยติ |
|||
ฟ้อนรำ |
ดู ฟ้อน. | |||
ฟ้า |
ดู ท้องฟ้า. | |||
ฟ้ากระหึ่ม |
ดู ฟ้าร้อง. | |||
ฟ้าคราง |
น. มนฺทคชฺชน., ก. สณิกํ คชฺชติ |
|||
ฟ้าคะนอง |
สำ. เมโฆ ถนติ | |||
ฟ้าทับเหว |
น. อทูหล., | |||
ฟ้าผ่า |
น. อสนิปาต. อสุนีปาต. เมฆคชฺชน., สำ. อสนี ผลติ |
|||
ฟ้าร้อง |
น. เมฆนาท. ธนิต., ถนิต., คชฺชิต., คชฺชน., รสิต., เทวทุนฺทุภิ. เทวสทฺท. อินฺทคชฺชิต., ก. คชฺชติ ถนติ นทติ อภิคชฺชติ |
|||
ฟ้าลั่น |
น. เมฆคชฺชน., | |||
ฟ้าแดง |
น. ทิสาฑาห. | |||
ฟ้าแลบ |
น. สเตรตา, อกฺขณา, วิชฺชุ, วิชฺชุปภา, อจิรปฺปภา, อินฺทคฺคิ. ก. นิจฺฉรติ |
|||
ภพ |
น. ภว. ภวน. | ภพภูมิ | ||
ภพนี้ |
ดู โลกนี้. | ภพภูมิ | ||
ภพน้อยภพใหญ่ |
น. ภวาภว., หุราหุร., | ภพภูมิ |