พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
พระอาทิตย์ขึ้น |
น. สุริยุคฺคมน., | |||
พระอาทิตย์ตก |
น. สุริยตฺถงฺคมน., | |||
พระอินทร์ |
น. อินฺท. เทวานมินฺท. อมรินท. สกฺก. ปุรินฺทท. เทวราช. วชิรปาณิ. สุชมฺปติ. สหสฺสกฺข. มหินฺท. วชิราวุธ. วาสว. ทสสตนยน. สหสฺสนยน. ติทิวาธิภู. สุรานาถ. วชิรหตฺถ. มฆวนฺตุ. โกสิย. วตฺรภู. ปากสาสน. วิโฑช. สุรปติ. หรี. ทิสานาถ. | |||
พระอิศวร |
น. อิสฺสร. มหิสฺสร. มาธว. สิว. สูลี. ปสุปติ. ภูตปติ. หร. วามเทว, มหาเทว. ติโลจน. นีลโลหิต. นีลกณฺฐ. อุมาปติ. ปิสาจปติ. | |||
พระอุโบสถ |
น. อุโปสถาคาร., สีมาฆร., | |||
พระเขี้ยว |
น. ทาฐธาตุ. ทนฺตธาตุ. | |||
พระเคราะห์ |
น. อุปราค. | |||
พระเครื่อง |
น. ขุทฺทกพุทฺธปฏิมา, | |||
พระเจดีย์ |
น. เจติย., ถูป. | สถูปเจดีย์ | ||
พระเจ้า |
(ฮินดู) | น. เทว. เทวตา, พฺรหฺมิสฺสร. ปรมิสฺสร. | ||
พระเจ้า |
(คริสต์) | น. โลกสิวงฺกร. | ||
พระเจ้าตากสิน |
น. ตกฺกสินราช. | |||
พระเจ้าประทาน |
ค. เทวทตฺติย | |||
พระเจ้าอยู่หัว |
ดู พระเจ้าแผ่นดิน. | |||
พระเจ้าแผ่นดิน |
น. ราช. ภูปติ. ภูปาล. ปตฺถิว. นราธิป. ภูนาถ. ภูธร. ภูวนาถ. ชคติปาล. ทิสมฺปติ. ชนาธิป. รฏฺฐาธิป. นรเทว. ภูมิป. ภูภุช. ขตฺติย. ราชญฺญ. ขตฺต. มุทฺธาภิสิตฺต. พาหุช. กกุธ. | |||
พระเดช |
ดู อำนาจ. | |||
พระเป็นเจ้า |
น. เทว. เทวตา, | |||
พระเมรุ |
ดู เมรุ. | |||
พระเยซูคริสต์ |
(Jesus Christ) | น. กิฏฺฐเทวปุตฺต. | ||
พระเอก |
น. วีรปุริส. อคฺคนาฏก. ปธานปุคฺคล. |