พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
บัว |
น. สตปตฺต., อรวินฺท., อมฺพุช., วาริช., ปทุม., ปงฺเกรุห., นลิน., นฬิน., โปกฺขร., มุฬาลปุปฺผ., ภิสปุปฺผ., กุเสสย., กช., ปงฺกช., กมล., กิ., ปทฺทม., สรช. สโรช., สโรรุห., อุปฺปล., | |||
บัวขาบ |
น. อุปฺปล., | |||
บัวขาว |
น. ปุณฺฑรีก., กุจฺฉ., นิสาหส. เสตมฺพุช.., เสตุปฺปล., กลฺลหาร., กุมุท. | |||
บัวคิ้วเหนือประตูหน้าต่าง |
น. ภิตฺติสีสาลงฺการ. | อาคารและส่วนประกอบ | ||
บัวบก |
น. กุงฺกุม., ปทฺมก. ปทุมคล., | |||
บัวร้อยใบ |
น. สตปตฺตปทุม., | |||
บัวสัตตบุษย์ |
น. สตฺตปุปฺผา, | |||
บัวสาย |
น. กุมุท., กุวล., กุวลฺย., | |||
บัวหลวง |
น. ปทุม., อรวินฺท., ปทุมินี, | |||
บัวเขียว |
น. นีล., นีลุปฺปล., อินฺทีวร., | |||
บัวเผื่อน |
น. นีลุปฺปลกณฺฑ. อุปฺปล., โสคนฺธิก., | |||
บัวแดง |
น. กุมุท. โกมุท. โกกนท., โกกนุท., โกกาสก. โกกาสิก. | |||
บั่น |
น. กนฺตน., ก. กนฺตติ กกิ. กนฺติต |
|||
บั่นทอน |
ดู ทอน. | |||
บั้ง |
ก. เลขํ กโรติ | |||
บั้น |
ดู ส่วน, ท่อน | |||
บั้นท้าย |
น. กฏิปริโยสาน., | |||
บั้นเอว |
ดู เอว. | |||
บาก |
ก. ฉินฺทติ | |||
บากบั่น |
น. ปรกฺกม. อุยฺยาม. วายาม. อุสฺสาห. ปยตน., ก. ปรกฺกมติ วายมติ อุสฺสหติ ปริสกฺกติ |