พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ทะเลาะ |
น. ภณฺฑน. กลห. วิคฺคห. วิวาท. เมธคา, โวหาร. ก. ภณฺเฑติ กลหติ วิวทติ |
|||
ทะเลาะกันชุลมุน |
น. วฺยากุลกลห. ก. วฺยากุลํ กลหํ กโรนฺติ |
|||
ทะเลาะกันรุนแรง |
น. พลววิวาท. | |||
ทะเลาะกับ |
ก. สมฺปโยเชติ | |||
ทะเลาะตอบ |
ก. ปฏิภณฺฑติ | |||
ทะเลาะเบาะแว้ง |
น. กลหํ กโรติ, กลหํ อุทีเรติ | |||
ทะเลใต้ |
น. ทกฺขิณสมุทฺท. | แหล่งน้ำ | ||
ทะเล้น |
ค. หาสุปฺปาทก นมฺมาลาปี วิโนทสีลี | ลักษณะนิสัย | ||
ทัก |
น. กิตฺตน., กิตฺตนา, โวหาร. อาลปน., ก. กิตฺเตติ โวหรติ อาลปติ อามนฺเตติ |
|||
ทักขิณา |
น. ทกฺขิณา, | |||
ทักขิณาบถ |
(แดนใต้) | น. ทกฺขิณาปถ. | ||
ทักขิณาวัฏ |
(เวียนขวา) | น. ทกฺขิณาวฏฺฏ.., | ||
ทักขิไณยบุคคล |
น. ทกฺขิเณยฺย. | บุคคล | ||
ทักชื่อผิด |
น. อญฺญนาเมน อาลปติ | |||
ทักทาย |
น. อาโทภาสน., อาลาป. สภาชน., อานนฺทน., ก. อาโท ภาสติ, อาลปติ, อภิวทติ, สาทรํ สมฺปฏิจฺฉติ กกิ. อาลปิต |
|||
ทักท้วง |
น. โจทนา, โจทนา, สญฺโจทนา, ค. โจทก โจเทตุ ก. โจเทติ |
|||
ทักษะ |
น. กมฺมโกสลฺล., หตฺถโกสลฺล., สิปฺป., ค. ทกฺข สมตฺถ กุสล สิปฺปี |
|||
ทักษิณา |
น. ทกฺขิณา, | |||
ทักษิณานุประทาน |
น. ทกฺขิณานุปทาน., | |||
ทักษิณาวรรต |
น. ทกฺขิณาวฏฺฏ.., |