พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ที่ราบลุ่ม |
น. นินฺนภูมิ, | ภูมิ. | ||
ที่ราบสูง |
น. อุนฺนตภูมิ, สิงฺค., อุนฺนม. ปาสาณตล., สานุ.., อุจฺจสมตล., อธิจฺจกา, | ภูมิ. | ||
ที่รีดนม |
น. ขีรทุหนฏฺฐาน., | |||
ที่รู้กันมาแล้ว |
ค. เหฏฺฐาวุตฺต | |||
ที่ร้าง |
น. สุญฺญฏฺฐาน., | |||
ที่ลับ |
น. รห. รหฏฺฐาน., รโหฐาน., คุยฺห., สมฺพาธ. อุปนิสา, | |||
ที่ลับตา |
น. จกฺขุสฺส รโห. | |||
ที่ลับหู |
น. โสตสฺส รโห. | |||
ที่ลาดสูงขึ้น |
ดู ที่ดอน. | ภูมิ. | ||
ที่ลี้ภัย |
น. เลณฏฺฐาน., อภยฏฺฐาน., | |||
ที่ลุ่ม |
น. ปลฺล., นินฺนฏฺฐาน., ชลพหุลภูมิ, ค. โปณ นินฺน อโธคต |
ภูมิ. | ||
ที่ลุ่มมีน้ำขัง |
น. ปลิป. | ภูมิ. | ||
ที่วางเครื่องเขียน |
น. เลขนภณฺฑาธาร. | เขียน, เครื่องรองรับ | ||
ที่วางเท้า |
น. ปาทผลก., | เครื่องรองรับ | ||
ที่ว่าการ |
ดู ที่ทำการ. | ส่วนราชการ | ||
ที่ว่าง |
น. สุญฺญฏฺฐาน., อากาส. | |||
ที่สงบสติอารมณ์ |
น. เขมฏฺฐาน., | |||
ที่สงัด |
ค. วิวิตฺต วิชน ฉนฺน รห วิเวก | สถานที่ | ||
ที่สวน |
น. อารามวตฺถุ., อารามภูมิ, | |||
ที่สัญจร |
น. โคจร., | |||
ที่สาธารณะ |
น. สาธารณฏฺฐาน., | |||
ที่สำราญ |
น. ผาสุกฏฺฐาน., | |||
ที่สุด |
น. อนฺต. ปริยนฺต. ปนฺต. โกฏิ, อุกฺกํส. อวสาน., นิฏฺฐา, โอสาน.,ปริโยสาน., อคฺค., ค. ปจฺฉิม อนฺติม ชิฆญฺญ จริม |
|||
ที่สูบลม |
น. ภสฺต. ภสฺตา, คคฺครี, | อุปกรณ์ | ||
ที่หมาย |
ดู เป้าหมาย. |