พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ดอง |
ก. โอปิลาเปติ กิเลเทติ, อธิกํ เตเมติ | |||
ดองดึง |
(ต้น~) | น. ลางฺคลี, สารที, กรีร. กกจ. กปิลา, | พืช | |
ดองศพ |
ก. มตเทหํ สุรกฺขิตํ กโรติ, โอสเธหิ เลเปติ | ตาย, ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
ดอด |
สำ. นิลียิตฺวา ปวิสติ, ปฏิจฺฉนฺโน อาคจฺฉติ | |||
ดอน |
น. อุนฺนตฏฺฐาน., อุจฺจฏฺฐาน., องฺคณ., อุนฺนตภูมิ, ค. อุนฺนต อุจฺจ |
สถานที่ | ||
ดอนเจดีย์ |
น. เจติยงฺคณ., | สถานที่, สถูปเจดีย์ | ||
ดอย |
ดู ภูเขา. | ธรรมชาติ, ภูเขา | ||
ดะ |
กวิ. นิพทฺธํ นิรนฺตรํ สสตํ สตตํ อนนฺตริกํ | |||
ดัก |
ก. อุปนิกฺขิปติ โอฑฺเฑติ | |||
ดักซุ่ม |
ก. มคฺเค นิลียติ, นิลียิตฺวา ติฏฺฐติ, ปฏิจฺฉนฺโน ติฏฺฐติ | |||
ดักดาน |
ดู จมปลัก. | |||
ดักบ่วง |
ก. ปาสํ โอฑฺเฑติ, ปาเส โยเชติ, ปาเสน พนฺธติ | |||
ดักปล้น |
น. ทูหน., | |||
ดักหน้า |
สำ. ปุรโต ติฏฺฐติ, ติริยํ ติฏฺฐติ | |||
ดักแด้ |
น. กีฏโปตก. สโกสกิมิ. | สัตว์, แมลง | ||
ดัง |
(เหมือน) | ดู เหมือน. | ||
ดังกรี๊ง |
(โทรศัพท์) | ก. กิณิกิณายติ | เสียง | |
ดังต่อไปนี้ |
นิ. เสยฺยถีทํ | |||
ดังนั้น |
นิ. ตโต ตสฺมา วิ. เตน |
|||
ดังนี้ |
นิ. อิติ |