พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ชักช้า |
น. วิลมฺพน., โอลียน., จิรายน., ค. ทนฺธ จิรายก เวลมฺพก มนฺทคามี โอลียก ก. วิลมฺพติ จิรายติ กวิ. ทนฺธํ |
|||
ชักช้างุ่มง่าม |
ก. สณิกํ ยาติ | กิริยาอาการ | ||
ชักดาบ |
ก. อสึ อพฺพาหสิ | |||
ชักดิ้นชักงอ |
น. วิปฺผนฺทน., ก. วิปฺผนฺทติ |
|||
ชักธง |
ก. ธชํ อุสฺสาเปติ | |||
ชักนำ |
ดู เกลี้ยกล่อม, แนะนำ | |||
ชักนำไปในทางชั่ว |
ก. ปาปกมฺเมสุ นิโยเชติ, ปาปสงฺกปฺปํ สมฺปาเทติ | |||
ชักรูป |
น. ฉายารูปสิปฺป., ก. ฉายารูปํ อาทาติ |
|||
ชักว่าว |
สำ. น. สุกฺกวิสฏฺฐิ, ก. สุกฺกวิสฏฺฐิยา วายาม. |
|||
ชักสื่อ |
น. สญฺจริตฺต., ก. สญฺจริตฺตํ สมาปชฺชติ |
|||
ชักหนัาไม่ถึงหลัง |
ค. อปฺปโหนกาย อายาธิกปริพฺพย | |||
ชักออก |
(วัตถุ) | น. อปนยน., นีหรณ., ก. อปเนติ, นีหรติ, อปกฑฺฒติ, อูนํ กโรติ, ภาคํ อุทฺธรติ, วิกลํ กโรติ |
||
ชักออก |
(เรื่อง) | น. อุทฺธรณ., อุพฺพาหน, ก. อุทฺธรติ กกิ. อุพฺพาหิต |
||
ชักเข้าหา |
น. ปฏิกสฺสน., ก. ปฏิกสฺสติ |
|||
ชักเงา |
สำ. ลาขารเสน เลเปติ, วณฺณมฏฺฐํ กโรติ | |||
ชักเย่อ |
น. รชฺชุกฑฺฒนกีฬา, | |||
ชักแม่น้ำทั้งห้า |
สำ. ปญฺจมหานทีอุปมํ อาหรติ, ปญฺจมหานทิโย อุปมํ กโรติ | |||
ชักโครก |
น. วจฺจฏฺฐาน., | |||
ชักใบให้เรือเสีย |
สำ. อุปฺปถํ นยติ, อุปฺปถํ ปฏิปชฺชติ, อติตฺเถ ปกฺขนฺทติ | |||
ชักใย |
สำ. ปจฺฉิมมุขํ อาณาเปติ |