พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คำส่งท้าย |
น. นิคมนกถา, | ถ้อยคำ | ||
คำส่อเสียด |
น. เปสุญฺญ., ปิสุณา, ปิสุณาวาจา, เปสุญฺญวาท. สูจน. | ถ้อยคำ | ||
คำหยาบ |
น. นิฏฺฐุร., ผรุสวาจา, ผรุสวาท. วิโลม., | ถ้อยคำ | ||
คำหยาบโลน |
น. ทุฏฺฐุลฺล., | ถ้อยคำ | ||
คำอธิบาย |
น. ทีปนา, ปริทีปนา, เวยฺยากรณ., อตฺถวิวรณ., | ถ้อยคำ | ||
คำอธิบายผนวก |
น. อุปคนฺถ. อูนปูรณ., | ถ้อยคำ | ||
คำอธิบายศัพท์ |
น. นิฆณฺฑุ, | ถ้อยคำ | ||
คำอวยพร |
น. ธญฺญวาท. สุภาสึสนกถา, สุภาสํสา, วุฑฺฒิปตฺถนา, โสตฺถิปตฺถนา, | ถ้อยคำ | ||
คำอำลา |
น. คมนาสึสนา, โสตฺถิวาท. | ถ้อยคำ | ||
คำอุทาน |
น. อุทานวากฺย., | คำอุทาน | ||
คำอ่อนหวาน |
น. มธุรวาจา, มธุรวจน., วาจเปยฺย., วาชเปยฺย., | ถ้อยคำ | ||
คำอ่อนโยน |
น. มุทุกวาจา, | ถ้อยคำ | ||
คำเชิญ |
น. นิมนฺต. นิมนฺตน., อชฺเฌน., อชฺเฌสนา, อาราธนา, | ถ้อยคำ | ||
คำเชื่อมต่อ |
น. สนฺธาน., | ถ้อยคำ, ไวยากรณ์ | ||
คำเชื่อมประโยคที่ขัดแย้งกัน |
น. วิจฺเฉทกปท., | ถ้อยคำ, ไวยากรณ์ | ||
คำเตือน |
น. สาสน., นิเวทนา, วิญฺญาปนา, | ถ้อยคำ | ||
คำเท็จ |
น. วิตถ., อลิก., อสจฺจ., มิจฺฉาวาจา, มุสาวาจา, มุสาวาท. โมส. | ถ้อยคำ, เท็จปดโกหก | ||
คำเพิ่มเติม |
น. ปริสิฏฺฐสงฺคห. | ถ้อยคำ | ||
คำเพ้อเจ้อ |
น. สมฺผ., สมฺผปฺปลาป. | ถ้อยคำ | ||
คำเริ่มต้น |
น. อารมฺภกถา, อาโทภาสน., ปุพฺพนิทฺเทส. | ถ้อยคำ |