พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ครุ่นคิด |
ค. ฌายก จินฺตาปร ก. ฌายติ สญฺเจเตติ วิจินฺเตติ อนุวิตกฺเกติ ปริวิตกฺเกติ อุปนิชฺฌายติ อาวชฺเชติ กกิ. สงฺกปฺปิต |
|||
ครุ่นแค้น |
ค. กุปิต | อารมณ์ความรู้สึก | ||
ครู |
น. ครุ. ติตฺถ. คุรุ. สตฺถุ. อนุสาสก. อาจริย. อุปเทสก. อชฺฌาปก. ปาจริย. | บุคคล, ศึกษา | ||
ครูด |
น. ฆํสน., นิฆํสน., อวเลขน., ก. ฆํสติ นิฆํสติ อวเลขติ |
|||
ครูดนตรี |
น. สงฺคีตาจริย. | บุคคล, ศึกษา, ดนตรี | ||
ครูประจำชั้น |
น. อชฺฌายนคพฺภครุ. อชฺฌายนคพฺภาจริย. | บุคคล, ศึกษา | ||
ครูฝึกช้าง |
น. หตฺถาจริย. | บุคคล, ศึกษา | ||
ครูรุ่นเก่า |
น. ปาจริย. | บุคคล, ศึกษา | ||
ครูสอน |
น. วินยาจริย. | บุคคล, ศึกษา | ||
ครูสอนพิเศษ |
(tutor) | น. ปิฏฺฐาจริย. สิกฺขาปก. อชฺฌาปก. | บุคคล, ศึกษา | |
ครูใหญ่ |
น. ปธานครุ. ปมุขครุ. | บุคคล, ศึกษา | ||
ครู่หนึ่ง |
น. มุหุตฺต. ค. มุหุตฺต |
เวลา | ||
คร่อม |
สำ. ปาทนฺตเร กตฺวา ติฏฺฐติ | |||
คร่า |
น. อจฺฉินฺทน., ปสยฺหคหณ., | |||
คร่าชีวิตได้ |
ค. ปาณหร | |||
คร่าวๆ |
ค. ตุริต อสเมกฺขิต สงฺขิตฺต. ปมาณโต | |||
คร่าออก |
น. นิกฺกฑฺฒนา, ก. อนุกสฺสติ นิกฺกฑฺฒติ อวกฑฺฒติ อปกฑฺฒติ |
|||
คร่าไป |
ก. อุปกฑฺฒติ | |||
คร่ำ |
น. โลเห เลขานิทหน., | |||
คร่ำครวญ |
น. กนฺทิต., ปริทฺทว. ปริเทว. ปริเทวนา, วิลาป. อนุตฺถุนา, อาโรทน., ก. กนฺทติ ปริเทวติ วิลปติ นิตฺถุนาติ อนุตฺถุนาติ |