พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ไม่เสมอภาค |
ค. อธมฺมิก ญายวิรุทฺธ | |||
ไม่เสีย |
ค. อทูสิต นิมฺมล อปูติก | |||
ไม่เสียหาย |
น. อนวชฺชตา, อหึสกตา, ค. อนามฏฐ อวิกล อภินฺน |
|||
ไม่เหมาะสม |
ดู ไม่สมควร. | |||
ไม่เหมือน |
น. เวสมฺม., วิลกฺขณตฺต., วิสทิสตฺต., ค. อสมาน วิสภาค วิสทิส วิลกฺขณ |
|||
ไม่เหมือนใคร |
ค. อสทิส | |||
ไม่เหลือ |
ค. อนวเสส อเสส นิรวเสส | |||
ไม่เหลือมือ |
ค. วิเธยฺย วิเนยฺย ทมฺม | |||
ไม่เห็นด้วย |
น. อนนุชานน., อสมฺปฏิจฺฉน., ภินฺนมติตา, ค. วิรุทฺธ ภินฺนมติก เวมติก ก. วิปฺปวทติ, วิรุชฺฌติ, น อนุโลเมติ, น อนุชานาติ, น ปฏิชานาติ, ภินฺนมติโก โหติ |
|||
ไม่เห็นตัวกัน |
ค. อทิฏฺฐ อปากฏ | |||
ไม่เห็นอกเห็นใจ |
ค. นิทฺทย อการุณิก | |||
ไม่เห็นแก่ตัว |
ค. อมามก ปรตฺถกามี ปรหิตการี | |||
ไม่เอา |
น. ปฏิเสธ. ปฏิเสธน., ปฏิกฺเขป. ปฏิกฺขิปน., อสมฺปฏิจฺฉน., ปจฺจกฺขาน., โลป. ปจฺจุทฺธรณ., ก. ปฏิเสเธติ ปฏิกฺขิปติ ปจฺจกฺขาติ โลเปติ ปจฺจุทฺธรติ |
|||
ไม่เอาจริงเอาจัง |
น. จาปลฺล., ลาฆว., จิตฺตลหุตา, | |||
ไม่เอาถ่าน |
ค. ทุราจาร ปาปรต อลส กิลาสุ กุสีต ตนฺทิต ตนฺที อนุฏฐหาน กิจฺจวิมุข อกิญฺจิกร อนุสฺสาห อกมฺมสีลี ก. อิโต จิโต จ จลติ |
|||
ไม่เอาใจใส่ |
น. อนวธานตา, อสฺสวนตา, อมนสิการ. อนาทริย., นิรเปกฺขา, ค. อวฺยาวฏ อพฺยาวฏ อนาทร นิรเปกฺขก อโนหิตโสต อนวธาน ก. น อุปธาเรติ, น มนสิกโรติ |
|||
ไม่เอื้อ |
ค. อนนุกูล ปฏิปกฺข วิรุทฺธ | |||
ไม่เอื้อเฟื้อ |
น. อนาทร. อนาทรตา, อนาทริย., ค. อนาทร ปฏิสนฺถารรหิต |
|||
ไม่แกล้วกล้า |
น. สารชฺช., ค. สารท อสูร อวีร |
|||
ไม่แก่ |
ค. อชร |