พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เอาแรง |
ดู พักผ่อน, ช่วยเหลือ | |||
เอาโทษ |
ก. ทณฺเฑติ, ทณฺฑํ ปเณติ, โทสํ อาโรเปติ | |||
เอาใจ |
น. อนุกูลตา, อนุโรธ. สคารวตฺต., อาราธนา, ปสาทนา, ก. สมสฺสาเสติ อุลฺลปติ อุนฺนาเมติ อาราเธติ ปสาเทติ อนุรญฺเชติ ปริโตเสติ |
|||
เอาใจจดจ่อ |
น. อนุยุญฺชน., อาโยค. ก. อนุยุญฺชติ |
|||
เอาใจยาก |
น. ทุราราธิยตา, ทุตปฺปิยตา, ค. ทุราราธิย ทุตปฺปิย |
|||
เอาใจออกหาก |
น. ปกฺขาปคมน., ปกฺขวิชหน., | |||
เอาใจใส่ |
น. จิตฺตาโภค. มนกฺการ. มนสิการ. ปาทร. อเปกฺขา, อุปจาร. ปริหรณ., ค. อเปกฺขี ตปฺปร อาสตฺต ก. มนสิกโรติ อเปกฺขติ อเวกฺขติ ปริหรติ สํวิตกฺเกติ |
|||
เอาใหญ่ |
ดู ผยอง, อหังการ | |||
เอาไป |
ก. อาทาติ หรติ อปหรติ | |||
เอาไปหมด |
สำ. น. นิสฺเสสคหน., สพฺพาทาน., ก. นิสฺเสสํ คณฺหาติ, สพฺพํ อาทาติ |
|||
เอาไม่ออก |
ค. อวินาสิย อโลปิย อโมจนีย อวิชฏนีย | |||
เอาไว้ |
ก. ฐเปติ | |||
เอาไหล่ดัน |
ก. ชตฺตุนา ปหรติ | |||
เอิกเกริก |
ดู โกลาหล. | |||
เอิบอาบ |
น. พฺยาปน., วิสฺสนฺทน., ค. พฺยาป ก. วฺยาเปติ อาปุณาติ |
|||
เอิ้น |
ดู เรียก.
เอิ้น ก. พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคำ,… |
|||
เอียง |
น. โปณตฺต., ปพฺภารตฺต., โอปาต. ปสฺเสโนนมน., ค. โปณ ปณต ปพฺภาร อสมปสฺส ปสฺสนินฺน ก. โปณีภวติ โปณีกโรติ ปณมติ โอนมติ, เอกปสฺเสน ปริวตฺตเตติ, ปสฺเสน โอนมติ วิ. วงฺกากาเรน, วิมุขากาเรน กวิ. อนุชุํ |
|||
เอียงกาย |
น. กายํ วินมติ | อิริยาบถ | ||
เอียงวูบ |
ก. สหสา โอนมติ | |||
เอียงอาย |
ก. วิลชฺชติ |