พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เสียมารยาท |
ดู เสียกิริยา. | |||
เสียรู้ |
ก. ปราชยํ ปาปุณาติ, กูโฏปาเย ปตติ | |||
เสียว |
ดู หวาดเสียว, เสียวซ่าน | |||
เสียวซ่าน |
น. โลมหํส. โลมหํสน., กายผรณา, ผรณาปีติ, อุกฺกณฺฐิ, ค. อุกฺกณฺฐิต ก. ปีติยา ผรติ, อุกฺกณฺฐติ |
|||
เสียวสวาท |
น. อุกฺกณฺฐิ, ก. อุกฺกณฺฐติ |
|||
เสียวสันหลัง |
ดู หวาดเสียว. | |||
เสียวไส้ |
น. อุตฺสาส, ก. อุตฺตสติ |
|||
เสียสละ |
น. จาค. จชน., ปริจฺจาค. วิสฺสชฺชน., วิสฺสคฺค. โวสฺสคฺค. ก. จชติ ปริจฺจชติ วิสฺสชฺชติ วิสฺสชฺเชติ |
|||
เสียสัญญา |
ดู ผิดสัญญา. | |||
เสียสัตย์ |
ก. สจฺจํ ปชหติ, สจฺจํ น อนุรกฺขติ, | |||
เสียหน้า |
น. อยส. อกิตฺติ, | |||
เสียหลัก |
ก. ปริปตติ ปกฺขลติ ปริพฺภมติ, สหสา โอนมติ | |||
เสียหาย |
น. นาส. วินาส. ลย. ปลย. ปราภว. หายน., ชานิ, หานิ, ปริหานิ, อลาภ. อนตฺถ. อาทีนว. อหิต., ก. ทุสฺสติ นสฺสติ หายติ ปริหายติ ปราภวติ วินสฺสติ วิรชฺฌติ |
|||
เสียเปรียบ |
ดู แพ้เปรียบ. | |||
เสียเวลา |
น. กาลเขป. สำ. กาลกฺเขปํ กโรติ, อิโต ตโต ภมติ |
|||
เสียแรงเปล่า |
ค. อปฺปสว อผลุปฺปาทก | |||
เสียใจ |
น. โทมนสฺส., อปจฺจย. กุกฺกุจฺจ., อนุโสจน., อนุตาป. ค. ทุมฺมน ปทุฏฺฐมน วิมน โสกาตุร โสกฏฺฐ ขินฺน ก. อนุโสจติ อนุตฺถุนาติ |
|||
เสียใจภายหลัง |
น. อนุโสจน., อนุตาป. วิปฺปฏิสาร. ค. อนุตาปี วิปฺปฏิสารี |
|||
เสียใจในความผิดที่ทำไป |
น. วิปฺปฏิสาร. อนุตาป. ปจฺฉาตาป. กุกฺกุจฺจ., ค. วิปฺปฏิสารี อนุตาปหต ก. ปจฺฉานุตปฺปติ |
|||
เสียไม่ได้ |
ค. อกามก อนิจฺฉมาน กวิ. อกามํ วิ. อนิจฺฉาย |