พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อยู่ยาม |
ก. กาเลน รกฺขติ | |||
อยู่รวมกัน |
ก. เอกฏฺฐาเน วสนฺติ | |||
อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม |
น. คณวาส. ค. คณพทฺธ สมูหจารี ก. คณพนฺธเนน วสนฺติ |
|||
อยู่รอด |
น. ชีวน., ปวตฺตน., อาชีว. ก. ยาเปติ ชีวิตํ ปวตฺตติ, ชีวิกํ กปฺเปติ, อติจฺจ ชีวติ |
|||
อยู่รอบนอก |
ค. อติพาหิร ปริพาหิร | |||
อยู่ร่วมกัน |
น. สํวาส. สนฺนิวาส. สหวาส. สหสํวาส. สงฺคม. ค. สหวาสี สหชีวี ก. สํวาสํ กปฺเปติ, สํวสติ |
|||
อยู่ร่วมกันได้ |
ค. อนุกูล อวิรุทฺธ สหวตฺตี | |||
อยู่ร่วมด้วยไม่ได้ |
น. อสํวาส. | |||
อยู่ล้าหลังเพื่อน |
ค. โอหีน ก. โอหียติ |
|||
อยู่วงใน |
ค. อพฺภนฺตริม | |||
อยู่ว่างๆ |
ค. นิกฺกมฺมสีลี สำ. นิกฺกมฺโม โหติ, อลโส โหติ, อาลสฺเยน กาลํ เขเปติ |
|||
อยู่สบาย |
ค. สุขชีวี | |||
อยู่ห่าง |
ค. ปริพาหิร ปนฺต ก. ปฏิพาเหติ |
|||
อยู่ห่างไกล |
ค. ทูรฏฺฐ ทูรฏฺฐิต | |||
อยู่อย่างสบาย |
น. สุขวิหาร. | |||
อยู่อย่างอิสระ |
น. เสริวิหาร. | |||
อยู่อย่างเปล่าเปลี่ยว |
ก. รหายติ | |||
อยู่อาศัย |
น. นิวาส. นิวสน., ค. นิวาสิก นิวาสี ก. นิวสติ ปฏิวสติ อุปวสติ, วาสํ กปฺเปติ |
|||
อยู่เคียงข้าง |
ค. อนุคามิก อนุปวตฺตมาน อนุจร ยุคนนฺธ ปสฺสานุคต | |||
อยู่เฉยๆ |
ค. อนุสยิต กฺริยาวิรหิต อนุฏฺฐาน อกมฺมสีลี อนุยฺโยคี นิรีห อุทาสีน |