พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
อยู่ตามลำพัง |
ก. เอกโก หุตฺวา วสติ, ปฏิสลฺลีโน หุตฺวา วสติ | |||
อยู่ต่อหน้า |
ค. สมฺมุขี ก. สมฺมุขีภวติ |
|||
อยู่ต่างถิ่นนาน |
ค. จิรปฺปวาสี | |||
อยู่ต่างประเทศ |
ค. วิรชฺชก ก. วิปฺปวสติ |
|||
อยู่ทางตะวันออก |
ค. ปาจีนภูมิก ปุรตฺถิม -ปาจีนเทสิย | |||
อยู่ที่ |
ดู อยู่ตัว. | |||
อยู่ที่ภูเขา |
ค. ปพฺพเตยฺย | |||
อยู่ท้าย |
ค. อนฺติม อนฺติย โอสานภูต | |||
อยู่นอกประเด็น |
ค. อฏฺฐานยุตฺต | |||
อยู่นาน |
น. จิรฏฺฐิติ, ค. จิรฏฺฐิติก อทฺธนิย ก. สนฺติฏฺฐติ |
|||
อยู่นิ่งๆ |
ค. ตุณฺหีภูต | |||
อยู่บนโลก |
ค. ภุมฺม ภุมฺมฏฺฐ ภูมินิสฺสิต อิหโลกิก | |||
อยู่ปริวาส |
น. ปริวาส. ค. ปวิวาสิก ก. ปริวสติ |
|||
อยู่ป่า |
น. อรญฺญวาส. ค. อรญฺญิก อารญฺญ อรญฺญวาสี |
|||
อยู่ภายนอก |
ค. ติโรกฺข พาหิร ปฏิพาหิร | |||
อยู่ภายใน |
ค. อนฺโตคต อนฺโตคธ อพฺภนฺตริก | |||
อยู่ภายในสุด |
ค. อจฺจพฺภนฺตริก | |||
อยู่มาช้านาน |
ค. จิรนิวาสี | |||
อยู่มาวันหนึ่ง |
สำ. อเถกทิวสํ | |||
อยู่ยงคงกระพัน |
ค. อเภชฺช อวินิวิชฺฌิย |