พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
หยิบฉวย |
ก. อปฺปโส โจเรติ | |||
หยิบผิด |
ดู จับผิด. | |||
หยิบยก |
น. อุทฺเทส. ค. อุทฺทิฏฺฐ ก. อุทฺทิสติ |
|||
หยิบยืม |
น. อิณาทาน., กาลิกคหณ., ก. ตาวกาลิกํ คณฺหาติ |
|||
หยิบหย่ง |
ค. อปคุณ อนิปุณ อสีฆ ก. วิลสติ |
|||
หยิบโหย่ง |
ดู หยิบหย่ง. | |||
หยิบให้ |
สำ. อจฺฉราย คเหตฺวา เทติ | |||
หยิมๆ |
ดู ปรอยๆ. | |||
หยิ่ง |
ดู จองหอง, อวดดี, ลำพอง | |||
หยิ่งผยอง |
น. อธิมาน. อุณฺณติ, ค. อธิมานิก อุนฺนฬ |
|||
หยิ่งยโส |
น. อจฺจสรา, ค. อจฺจสร สมุสฺสิต ก. สมุสฺเสติ |
|||
หยิ่งในตัวเอง |
น. อตฺตสมฺภาวน., | |||
หยี |
ก. อกฺขีนิ อปจินาติ | |||
หยุกหยิก |
น. อนวฏฺฐิติ, สรีรวิกฺเขป. ค. อนวฏฐิต วิกฺขิตกาย ก. กายํ วิกฺขิปติ |
|||
หยุด |
น. ฐิติ, ฐปน., สณฺฐปนา, วิราม. วิรมณ., นิวตฺตน., วิจฺเฉท. อปฺปวตฺติ, ก. ฐเปติ วิรมติ อุปรมติ วิคจฺฉติ นิวตฺตติ กกิ. วิรต อุปรต วิคต นิวตฺต |
|||
หยุดกลางคัน |
น. ฐปน., วิราม. วิจฺเฉท. | |||
หยุดคิด |
น. วิราม. วิจฺเฉท. นิวตฺติ, | |||
หยุดงาน |
(สไตร๊ค์) | ดู ผละงาน. | ||
หยุดนิ่ง |
ค. ถิร อจล อนิญฺช อกมฺป อกมฺปิย ถาวร | |||
หยุดพัก |
น. ฐปน., วิสฺสม. วิสฺสมน., ก. ติฏฺฐติ วิสฺสมติ |