บุคคล
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| คน (มนุษย์) | น. มนุสฺส. มานุส. มจฺจ. มานว. มาณว. มนุช. นร. ชน. โลก. ปภุ. ปุคฺคล. ปาณ. ปาณี. สตฺต. เทหี. ชนฺตุ. สรีรี. ภูต. ชีวี. ปชา, ตถาคต. อินฺทคู. | บุคคล | |
| คนกตัญญู | น. กตญฺญู. | บุคคล | |
| คนกระจอกงอกง่อย | น. ขญฺช. โขณฺฑ. | บุคคล | |
| คนกระเป๋าหนัก | ค. มหทฺธน ธนิสฺสร ธนิก | บุคคล | |
| คนกลาง | น. คหพนฺธนโยชก. ค. อนฺตรฏฺฐ มชฺฌวตฺตี |
บุคคล | |
| คนกล้าหาญ | ดู กล้าหาญ. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนกวาดถนน | น. นครโสธก. วีถิโสธก. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนกินคน | น. โปริสาท. ปุริสาท. ค. มนุสฺสมํสขาที โปริสาทก |
บุคคล | |
| คนกินสินบน | น. ลญฺจขาทก. | บุคคล, สินบน | |
| คนกินเดน | น. วิฆาสาท. ทมก. | บุคคล | |
| คนขนของ | น. ภารหารก. ภารวาห. ภาริก. ธารี. วาหี. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนขยัน | ค. อุฏฺฐายี อุฏฺฐาตุ (อุฏฺฐาตา) อุฏฺฐิต อุสฺสุกฺก อุยฺยุตฺต ทกฺข ปสุต ตปฺปร อนลส อตนฺทิต อกิลาสุ นิกฺโกสชฺช อายตฺต อาสตฺต | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนของตน | น. สชน. | บุคคล | |
| คนขอทาน | น. ยาจก. ยาจนก. อตฺถี. กปณ. วณิพฺพก. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนขัดรองเท้า | น. ปาทตาณมชฺชก. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนขับ | น. ปาชก. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนขับรถ | น. สารถิ. รถจารี. สูต. ปาชก. ปาชิตุ. (ปาชิตา) นิยามก. ขตฺตุ. (ขตฺตา) เสนก. | บุคคล, อาชีพ, พาหนะและส่วนประกอบ | |
| คนขับรถจักร | น. ยนฺตธาวก. | บุคคล, อาชีพ, พาหนะและส่วนประกอบ | |
| คนขับรถม้า | น. รถาจริย. | บุคคล, อาชีพ, พาหนะและส่วนประกอบ | |
| คนขับเกวียน | น. สากฏิก. | บุคคล, อาชีพ |