ถ้อยคำ
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
---|---|---|---|
น้ำท่วมทุ่ง (พูด) | น. วิกตฺถนา, อติวิตฺถารกถา, วจนพหุลตฺต., ปทพาหุลฺล., อายาสกรทีฆกถา, สำ. น. ภิสิปูรกทพฺพ., ค. วิกตฺถก อติวิตฺถาริต อติปปญฺจิต นิรตฺถกสทฺทปฺปโยคี |
ถ้อยคำ | |
ประหยัดถ้อยคำ | ค. มิตวจน | ถ้อยคำ | |
ผนวก (~ข้อความ) | น. อนุพนฺธ. ค. อนุพทฺธ โอลมฺพิต อนุฆฏิต ก. อนุพนฺเธติ โอลมฺเพติ อนุฆเฏติ |
ถ้อยคำ | |
ผรุสวาท | น. ผรุสวาท. ก. ผรุสํ วทติ, ปริภาสติ อกฺโกสติ |
ถ้อยคำ | |
ผวน | ก. ปริวตฺตติ | ถ้อยคำ | |
ผูกประโยค | น. การกโยค. วากฺยรจนาวิธิ. ก. โยเชติ กเถติ |
ถ้อยคำ | |
พังเพย | ดู คำพังเพย. | ถ้อยคำ, บทประพันธ์ | |
วลี (กลุ่มคำ) | น. อกฺขรปิณฺฑ. ขณฺฑวากฺย., | ถ้อยคำ, ไวยากรณ์ | |
ศิลปะในการใช้ถ้อยคำ | น. อลงฺการสตฺถ., | ศิลปะ, ถ้อยคำ | |
ศิลาจารึก | น. สิลาลิปิ, ปาสาณเลขา, | ดินหินแร่ธาตุ, ถ้อยคำ | |
สุนทรพจน์ | น. ปฏิยตฺตเทสนา, จิตฺตกถา, สาลงฺการวจน., | ถ้อยคำ | |
สุภาษิต | น. ชนวาท. อาภาณก.. วิญฺญูปเทส. การิกา, ค. สุภาสิต |
ถ้อยคำ, ธรรมะ | |
อาจริยวาท | น. อาจริยวาท. (ดู มหายาน) | ถ้อยคำ | |
อาศิรพจน์ | น. วุฑฺฒิยาสาวจน., สุภาสึสนกถา, | ถ้อยคำ | |
อาศิรวาท | น. วุฑฺฒิยาสาวาท. | ถ้อยคำ | |
อาเศียรพจน์ | ดู อาศิรพจน์. | ถ้อยคำ | |
เปล่งวาจา | น. วจีเภท. มุญฺจน., โมกฺข. ก. มุญฺจติ นิจฺฉรติ รายติ |
ถ้อยคำ | |
เปล่งเสียง | น. วิรว. อีริต., อุจฺจารณา, อุทาหาร. อุทีรณ., ก. อพฺภุทีเรติ อุจฺจาเรติ อุทาหรติ อุทีเรติ นิจฺฉรติ รายติ ราสติ |
ถ้อยคำ, เสียง | |
เปล่งเสียงดัง | น. คมฺภีรนาท. ก. คมฺภีรํ นทติ |
ถ้อยคำ, เสียง | |
เผดียง | น. ญตฺติ, ญาปน., วิญฺญาปน., ปกาสน., | ถ้อยคำ, ประกาศ |