บุตร
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| มีบุตรได้ | ค. วิชายินี | บุตร, ลูก | |
| ลูก | ดู บุตร, ธิดา. | บุตร, ธิดา | |
| ลูกนอกกฎหมาย | ค. อวชาต | บุตร, ธิดา, บุคคล | |
| ลูกน้อย (ลูกคน) | น. ปุตฺตก. | บุตร, ธิดา, ลูก | |
| ลูกบุญธรรม | น. ทตฺตก. | บุตร, ธิดา, ลูก | |
| ลูกสุดท้อง | น. สพฺพปจฺฉิมช. | บุตร, ธิดา, ลูก | |
| ลูกหัวปี | น. อคฺคช. | บุตร, ธิดา, ลูก | |
| ลูกเลี้ยง (ที่เขาให้) | น. ทตฺตก. | บุตร, ธิดา, ลูก | |
| ลูกเลี้ยง (~ชาย) | น. ปฐมวิวาเห ปุตฺต. | บุตร, ลูก | |
| ลูกแหง่ | ค. อกมฺมสีลี สุขุมาล | บุตร, ธิดา, ลูก | |
| ลูกในไส้ | น. โอรส. | บุตร, ธิดา, ลูก |