แพะ

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
ขี้แพะ น. อชลณฺฑิกา, สัตว์, อวัยวะสัตว์และสิ่งเกี่ยวข้อง, แพะ
คนเลี้ยงแพะ น. อชปาล. บุคคล, อาชีพ, แพะ
นมแพะ น. อชิกาสปฺปิ, อชิกาขีร., อวัยวะสัตว์และสิ่งเกี่ยวข้อง, แพะ, อาหาร
มูลแพะ น. อชลณฺฑิกา, สัตว์, อวัยวะสัตว์และสิ่งเกี่ยวข้อง, แพะ
ลูกแพะ น. เมณฺฑโปตก. เมสโปตก. อชโปตก. สัตว์, แพะ, ลูกสัตว์
แพะ (~เพศเมีย) น. อชา, อชี, เอฬิกา, สัตว์, แพะ
แพะ (~เพศผู้) น. อช. วสฺส. วสฺต. ฉคลก. ฉกลก. ฉาค. ปสุ. เอฬก. อวิ. อุรณ. อุรุณ. อุรภ. ฉกลี, อุรพฺภ. อุรุพฺภ. อุรมฺภ. เมณฺฑก. เมส. สัตว์, แพะ
แพะภูเขา น. ปพฺพเตยฺยฉคลก. สัตว์, แพะ