บุคคล

ศัพท์ไทย	ศัพท์บาลี	หมวดหมู่
คนเฉื่อยชา	ค. อลส กุสีต ตนฺทิต จิรกฺริยตนฺที มนฺทุสฺสาห ทีฆสุตฺติก มนฺทคติก	บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนเฉื่อยช้า	น. มนฺทคามี. มนฺถร.	บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนเดิน	น. คมิก. สญฺจารก.	บุคคล, เดินทาง
คนเดินช้า	น. มนฺทคามี.	บุคคล, ลักษณะนิสัย
คนเดินถนน	น. ปทิก. ปถิก. ปนฺถิก. ปตฺติก. ปถาวี. ปนฺถคู.	บุคคล, เดินทาง
คนเดินทาง	น. คมิก. ปถิก. ปนฺถิก. ปถาวี. อทฺธคู. มคฺคิก. อทฺธิก. ปนฺถคู. ค. มคฺคปฏิปนฺน	บุคคล, เดินทาง
คนเดินทางไกล	น. อทฺธคู. ค. อทฺธคต อทฺธคู อทฺธคามี	บุคคล, เดินทาง
คนเดินบนไม้สูง	น. ปาทยฏฺฐิคามี.	บุคคล, เดินทาง
คนเดินส่งข่าว	น. ชงฺฆเปสนิก.	บุคคล, อาชีพ
คนเดินหนังสือ	น. สนเทสหร.	บุคคล, อาชีพ
คนเดียว	ค. เอเกก อทุติย อสหาย เอกก?	บุคคล
คนเตรียม	น. สชฺชก. สํวิทหก.	บุคคล
คนเตรียมตัวบวช	น. ปณฺฑุปลาส.	บุคคล
คนเตรียมพร้อม	น. สชฺช.	บุคคล
คนเตรียมเดินทาง	น. คมิก.	บุคคล, เดินทาง
คนเตี้ย	น. ลกุณฺฏก. ลกุณฺฑก. รสฺส. วามน.	บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนเตี้ยม่อต้อ	น. ถุลฺลวามน.	บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนเท้ากลับ	น. สณฺฑปาท.	บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนเท้าขวาง	น. วิกฏ.	บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนเท้าง่อย	น. ปาทกุณี.	บุคคล, พิการ

บุคคล