บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
คนธรรพ์ น. คนฺธพฺพ. บุคคล, เทวดา
คนธรรมดา น. ปุถุชฺชน. บุคคล, ธรรมดา
คนนอก ค. พาหิร วิเทสิย ปรวิสยก บุคคล
คนนอกพระพุทธศาสนา น. ปาสณฺฑ. ปาสณฺฑิก. ติตฺถิย. บุคคล, ศาสนา
คนนอกศาสนา (พาเหียร) น. พาหิรก. มิจฺฉาทิฏฺฐิก. อสทฺธ. บุคคล, ศาสนา
คนนอนหลับ น. สยิตุ. บุคคล
คนนับถือศาสนาคริสต์ น. คฺริสตมฺมนุสฺส. บุคคล, คริสต์
คนนับถือศาสนาอิสลาม น. อิสลมฺมิก. บุคคล, อิสลาม
คนนับถือศาสนาฮินดู น. หินฺทุมนุสฺส. บุคคล, ฮินดู
คนนั้นคนนี้ ค. อสุก บุคคล, สัพพนาม
คนนำทาง น. มคฺคุทฺเทสก. มคฺคเทสก. เนตุ. วินายก. บุคคล
คนนำร่อง น. ชลปถเทสก. บุคคล
คนนิ้วง่อย น. องฺคุลิกุณี. บุคคล, พิการ
คนนิ้วด้วน น. องฺคุลิฉินฺน. องฺคุลรหิต. บุคคล, พิการ
คนนิ้วหงิก น. คณฺฐิกงฺคุลิก. บุคคล, พิการ
คนน่องงอน น. อุพฺพิทฺธปิณฺฑิก. บุคคล, ลักษณะทางกาย
คนบอดตาใส น. ปสนฺนนฺธ. บุคคล, พิการ
คนบอดแต่กำเนิด น. ชจฺจนฺธ. บุคคล, พิการ
คนบาป ค. ปาป ปาปก ปาปิมนฺตุ ปาปิมา) บุคคล, ดีชั่ว
คนบ้านนอก สำ.
น. ทนฺธชานปทิก.
บุคคล