บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
เชลยศึก ค. ธชาหต กรมรานีต บุคคล
เซียน น. วิชฺชาธร. อินฺทชาลิก.
ค. กตหตฺถ เฉก ปคุณ วสี ปวีณ ทกฺข นิปุณ กุสล กตุปาสน
บุคคล
เฒ่า ค. เถร วุฑฺฒ วุทฺธ มหลฺลก บุคคล, คนแก่
เฒ่าหัวงู น. วญฺจนิกวุฑฺฒ. บุคคล, คนแก่
เฒ่าแก่ น. เสวก. อนฺเตปุริก. กญฺจุกี. บุคคล, คนแก่
เณร น. สามเณร. บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม
เด็ก (~ชาย) น. กุมาร. สุสุ. สุสุก. พาลก. ทารก. โปตก. ฉาป. บุคคล
เด็ก (~หญิง) น. กุมารี, กุมาริกา, กญฺญา, กนี, ทาริกา, บุคคล
เด็กกำพร้า น. อมาตาปิติก. บุคคล
เด็กขายหนังสือพิมพ์ น. ปวตฺติปตฺตวิกฺเกตุ. บุคคล
เด็กข้างถนน น. ปนฺถทูสก. อวินีตทารก. บุคคล
เด็กชาย น. มาณวก. ยุว. บุคคล
เด็กซน น. อวินีตทารก. บุคคล
เด็กที่ถูกทอดทิ้ง น. อมาตาปิติก. บุคคล
เด็กที่ถูกสับเปลี่ยน น. วินิมิตทารก. บุคคล
เด็กที่วิ่งเล่นตามลานบ้าน น. คามทารก. บุคคล
เด็กน้อย (~ชาย) น. กุมารก. พาลก. พาลิส. พาลทารก. บุคคล
เด็กน้อย (~หญิง) น. กุมาริกา, พาลทาริกา, บุคคล
เด็กวัด น. อารามิกทารก. กปฺปิยทารก. บุคคล
เด็กหนุ่ม น. ทหร. มาณว. มาณวก. บุคคล