พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คู่บ่าวสาว |
น. ปาณิคฺคหกยุค., | |||
คู่บ้านคู่เมือง |
ค. เทสิย ปเทสิย รฏฺฐิก | |||
คู่ปรับ |
น. ปฏิปุคฺคล. ยุคคฺคาหี. ปฏิปกฺข. เวรี. | |||
คู่ผัวตัวเมีย |
น. ชายปติกา, ชายาปติ. ชานิปติ. ชยมฺปติ. ชมฺปตี. ตุทมฺปติ. ทมฺปติ | |||
คู่มือการใช้ |
น. สารสงฺคห. สงฺขิตฺตโปตฺถก., สงฺขิตฺตคนฺถ. | |||
คู่รัก |
น. วิวาหตฺถี. วิวาหเปกฺข. ค. วาริตก |
บุคคล, คนรัก | ||
คู่วิ่งแข่ง |
น. ธาวนยุคคฺคาหี. | บุคคล | ||
คู่สนทนา |
น. ปฏิมนฺตก. สํวาที. สมฺภาสก. | บุคคล | ||
คู่สมรส |
ดู คู่ผัวตัวเมีย. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ | ||
คู่สวด |
น. กมฺมวาจาจริย. | พิธีกรรม | ||
คู่สามีภรรยา |
ดู คู่ผัวตัวเมีย. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ | ||
คู่หญิงชาย |
น. มิถุน., | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ | ||
คู่หมั้น |
(~ชาย) | น. วาริตก. | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, คนรัก | |
คู่หมั้น |
(~หญิง) | น. วาริตกงฺคณา, | บุคคล, ครอบครัว-ญาติ, คนรัก | |
คู่หู |
ก. ปิยมิตฺต. สมฺภตฺต. ทฬฺหมิตฺต.สหวาสี. | บุคคล, เพื่อน | ||
คู่เคียง |
ค. สหการี สหจร | |||
คู่เปรียบเหมือน |
น. ปฏิปุคฺคล. | |||
คู่แข่ง |
น. ปฏิปุริส. ยุคคฺคาหี. | บุคคล | ||
คู่แข่งขัน |
น. วิวาที. ยุคคฺคาหี. ปจฺจามิตฺต. ปฏิปกฺข. | บุคคล | ||
คู่ใจ |
ค. มนาปิย วลฺลภ สมฺพทฺธ สุปริจิต อาสนฺน |