พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
คนพายเรือ |
น. นาวาปาชก. อริตฺตธารี. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนพิการ |
น. ปกฺขหต. วิกลงฺค. องฺควิกล. นฏฺฐินฺทฺริย. | บุคคล, พิการ | ||
คนพื้นเมือง |
ค. สวร สเทสชาต สกเทสิย | บุคคล | ||
คนพูด |
น. สลฺลปก. สมฺภาสก. วตฺตุ วตฺตา.) | บุคคล | ||
คนพูดจริง |
ค. สจฺจวาจ ตถวาที | บุคคล, ดีชั่ว | ||
คนพูดติดอ่าง |
น. มมฺมน. ขลิตวาจ. ปกฺขลิตวาจ. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนพูดน้อย |
ค. วาจสํยม | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนพูดพล่อยๆ |
ค. วาจาล ชปฺปนพหุล | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนพูดมาก |
ค. ภสฺสร ภาสุร วาจาล พหุภาณี มุขร วาจาพหุล วิกตฺถี สุกรูป | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนพูดเหลวไหล |
ค. คารยฺหวจ วาจาล สมฺผปฺปลาปี | บุคคล, ลักษณะนิสัย | ||
คนพูดโกหก |
ค. กุหก มุสาวาที อภูตกฺขายี | บุคคล, ดีชั่ว | ||
คนฟอกหนัง |
น. จมฺมการ. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนฟาด |
น. ทฬฺหปฺปหารทายี | บุคคล | ||
คนมอง |
น. ปสฺสิตุ. อเวกฺขก. | บุคคล | ||
คนมั่งมี |
ค. อิพฺภ อฑฺฒ อฑฺฒก ธนิก ธนี สธน ธเนสฺสร ธนิย สมิทฺธ ผีต โกสิย มหทฺธน มหาโภค | บุคคล, รวยจน | ||
คนมีจักร |
น. จกฺกี. | บุคคล | ||
คนมีทรัพย์ |
ค. สธน สปติ | บุคคล, รวยจน | ||
คนมีบุญ |
น. ลกฺขี. | บุคคล, ดีชั่ว | ||
คนมีปัญญามาก |
ค. ภูริปญฺญ มหาปญฺญ | บุคคล | ||
คนมีแผลเป็น |
น. ลกฺขณาหต. | บุคคล, ลักษณะทางกาย |