พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ความเป็นอยู่ที่ลำบาก |
น. ทุชฺชีว. ทุชฺชีวิต., | |||
ความเป็นอย่างนั้น |
น. ตถตา, ตถตฺตา, ตถภาว. ตถาภาว. | |||
ความเป็นอย่างนี้ |
น. อิตฺถตฺตา, อิตฺถภาว. | |||
ความเป็นอย่างอื่น |
น. อญฺญถตฺต., อญฺญถตา, | |||
ความเป็นอิสระ |
น. ภุชิสฺส. อิสฺสรภาว. อิสฺสครตฺต., | |||
ความเป็นอื่นไป |
น. อญฺญถตฺต., | |||
ความเป็นเจ้าของ |
น. สามิตฺต., | |||
ความเป็นเด็ก |
น. โยพฺพน., พาลฺย., ตรุณาวฏฺฐา, | |||
ความเป็นเพื่อน |
น. สหายตา, สหฺวย., สหฺวยตา, สาขลฺย., มิตฺตภาว. | |||
ความเป็นเหนึ่ง |
น. เอกีภาว. เอกตฺต., | |||
ความเป็นเอกภาพ |
น. เอกีภาว. เอกตฺต., | |||
ความเป็นเอกราช |
น. เอกรชฺช., อาธิปจฺจ., อธิปฺปเตยฺย., | |||
ความเป็นโจร |
น. โจรก., | |||
ความเป็นโสด |
น. พฺรหฺมจริยา, อวิวาหกตฺต., | |||
ความเป็นใหญ่ |
น. อธิปฺปเตยฺย., อาธิปจฺจ., อิสฺสริย., ภค., มตฺตา, อินฺทฺริย., วส. | |||
ความเป็นไท |
น. ภุชิสฺส. | |||
ความเป็นไป |
น. อิริยา, อิริยนา, ปชฺชา, ปวาห. ปวตฺติ, วุตฺติ, ปวุตฺติ, | |||
ความเป็นไปได้ |
น. ภพฺพตา, ฐาน., สกฺกุเณยฺยตฺต., | |||
ความเป็นไปไม่ได้ |
น. อภพฺพตา, อฏฺฐาน., | |||
ความเพียบพร้อมสมบูรณ์ |
น. สมฺปตฺติ, สมฺปทา, ลกฺขี, สิรี, | |||
ความเพียร |
น. วิริย., วีริย., ปธาน.., อุสฺสาห. อาตปฺป. อาตป. อาตาป. สนฺตาป. ปคฺคาห. วายาม. ปรกฺกม. ปยตน., โยค. ปโยค. อีหา, อุยฺยาม. ธิติ, ภค., อารมฺภ. อุฏฺฐาน., ธุร., อาโยค. จห. ตป. ยตฺต., | |||
ความเพียรชอบ |
น. สมฺมปฺปธาน., | |||
ความเพียรยิ่ง |
น. อุสฺโสฬฺหิ, | |||
ความเพียรแรงกล้า |
น. อุสฺโสฬฺหิ, | |||
ความเมาของช้าง |
น. คชฺช., |