พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คนท้อง |
น. คพฺภินี. | บุคคล, เกิด, ตั้งท้อง | ||
คนท้องถิ่น |
ค. เทสวาสี เทสภูต เทสช เทสิย | บุคคล | ||
คนท้องโต |
น. มโหทร. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนธรรพ์ |
น. คนฺธพฺพ. | บุคคล, เทวดา | ||
คนธรรมดา |
น. ปุถุชฺชน. | บุคคล, ธรรมดา | ||
คนนอก |
ค. พาหิร วิเทสิย ปรวิสยก | บุคคล | ||
คนนอกพระพุทธศาสนา |
น. ปาสณฺฑ. ปาสณฺฑิก. ติตฺถิย. | บุคคล, ศาสนา | ||
คนนอกศาสนา |
(พาเหียร) | น. พาหิรก. มิจฺฉาทิฏฺฐิก. อสทฺธ. | บุคคล, ศาสนา | |
คนนอนหลับ |
น. สยิตุ. | บุคคล | ||
คนนับถือศาสนาคริสต์ |
น. คฺริสตมฺมนุสฺส. | บุคคล, คริสต์ | ||
คนนับถือศาสนาอิสลาม |
น. อิสลมฺมิก. | บุคคล, อิสลาม | ||
คนนับถือศาสนาฮินดู |
น. หินฺทุมนุสฺส. | บุคคล, ฮินดู | ||
คนนั้นคนนี้ |
ค. อสุก | บุคคล, สัพพนาม | ||
คนนำทาง |
น. มคฺคุทฺเทสก. มคฺคเทสก. เนตุ. วินายก. | บุคคล | ||
คนนำร่อง |
น. ชลปถเทสก. | บุคคล | ||
คนนิ้วง่อย |
น. องฺคุลิกุณี. | บุคคล, พิการ | ||
คนนิ้วด้วน |
น. องฺคุลิฉินฺน. องฺคุลรหิต. | บุคคล, พิการ | ||
คนนิ้วหงิก |
น. คณฺฐิกงฺคุลิก. | บุคคล, พิการ | ||
คนน่องงอน |
น. อุพฺพิทฺธปิณฺฑิก. | บุคคล, ลักษณะทางกาย | ||
คนบอดตาใส |
น. ปสนฺนนฺธ. | บุคคล, พิการ |