พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ความวางตนสม่ำเสมอ |
น. สมานตฺตตา, | |||
ความว่าง |
น. สุญฺญตา, ริตฺตตฺต., ตุจฺฉตฺต., | |||
ความว่าง่ายสอนง่าย |
น. โสวจสฺสตา, | |||
ความศรัทธา |
น. สทฺทหนา, | |||
ความสงบ |
น. สนฺติ, สนฺติภาว. สม. สมถ. สมาธิ. อุปสม. ปสฺสทฺธิ, ปสฺสมฺภนา, โมน., อวิกฺเขป. นิโรธ. | |||
ความสงบกาย |
น. ทม. ทมถ. ทนฺติ, | |||
ความสงบจิต |
น. สนฺติ, สม. สมถ. สมาธิ. อวิกฺเขป. วิเวก. ปุถุคตฺตตา, | |||
ความสง่าแห่งรูปกาย |
น. รูปสิริ, รูปโสภคฺค., | |||
ความสนุกสนาน |
น. กีฬา, กีฬิต., เกฬิ, ขิฑฺฑา, ปริหาส. | |||
ความสมดุลของใจ |
น. อุเปกฺขา, มชฺฌตฺตตา, | |||
ความสรุป |
น. สมฺปิณฺฑิตกถา, | |||
ความสวัสดี |
น. โสตฺถิ, โสตฺถิย., | |||
ความสอดคล้องกับการกระทำ |
น. กมฺมสริกฺขตา, | |||
ความสอดคล้องกับธรรม |
น. อนุธมฺมตา, | |||
ความสะดวก |
น. สุข., อนุจฺฉวิกตา, ผาสุ, | |||
ความสัตย์จริง |
น. สจฺจ., | |||
ความสัมพันธ์ |
น. สมฺพนฺธ. สมฺพทฺธตา, สํสคฺค. สมฺปโยค. | |||
ความสัมพันธ์ฉันชู้สาว |
น. อติจาร. มิจฺฉาจาร. ทุราจาร. | ชู้ | ||
ความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม |
น. อยถาสมฺพนฺธ. | |||
ความสามารถ |
น. สามตฺถิย., สมตฺถภาว. สมตฺถตา, สมตฺถน., อินฺทฺริย., โกสลฺล., สตฺติ, | |||
ความสามารถพิเศษ |
น. อุปายโกสลฺล., ขิปฺปนิสนฺติตา, พุทฺธิปฺปภาว. เนปุญฺญ., | |||
ความสามารถในการดมกลิ่น |
น. ฆานินฺทฺริย., | |||
ความสามารถในการฟัง |
น. โสตินฺทฺริย., | |||
ความสามารถในการรับรส |
น. ชิวฺหินฺทฺริย., | |||
ความสามารถในการรับรู้ |
น. มนินฺทฺริย., |