พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
คนทำขนมปัง |
น. ปูปก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนทำความผิด |
น. อปราธี. | บุคคล | ||
คนทำความสะอาด |
น. มลาปหารี. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนทำงาน |
น. กมฺมกร. กมฺมการ. กมฺมการก. กมฺมการินี, | บุคคล, อาชีพ | ||
คนทำนายฝัน |
น. สุปินปาฐก. สุปินชฺฌายก. | บุคคล | ||
คนทำผิด |
น. ทุราจารี. ทุกฺกตจารี. | บุคคล | ||
คนทำอิฐ |
น. คิญฺชกาสมฺปาทก. | บุคคล, อาชีพ | ||
คนทิสอ |
(ต้น~) | น. อคฺคิมนฺถ. กณิกา, นิคนฺธิ. อคฺคนฺธิก. มตฺถ. | พืช | |
คนทิ้ง |
น. ฉฑฺฑก. ฉฑฺฑนก. | บุคคล | ||
คนทิ้งขยะ |
(นำไปทิ้ง) | ดู คนเก็บขยะ. | บุคคล, ขยะ | |
คนที่ชักใยอยู่เบื้องหลัง |
น. รหสิปโลภก. | บุคคล | ||
คนที่ดีที่สุด |
น. ชเนสภ. | บุคคล, ดีชั่ว | ||
คนที่ถูกจับ |
ค. คยฺหก | บุคคล | ||
คนที่ฝึกฝนได้ |
น. ปุริสทมฺม. | บุคคล | ||
คนที่อ้างเหตุผลผิดๆ |
น. โมฆตกฺกี. วิตณฺฑวาที. | บุคคล | ||
คนที่อ้างเหตุผลหลอกลวง |
น. กุตกฺกโมหก. | บุคคล, หลอกลวง | ||
คนที่เชื่อโชคชะตา |
น. นิยติวาที. กมฺมนิยามวาที. | บุคคล | ||
คนที่เชื่อใจได้ |
ค. วิสฺสาสี วลฺลภ | บุคคล | ||
คนที่เดินผ่านไป |
น. สมีปคามี. | บุคคล | ||
คนที่ไว้ใจ |
น. วิสฺสาสี. วลลภ. | บุคคล |