พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ขาดการอบรม |
ค. ทุพฺพินีต | |||
ขาดการไตร่ตรอง |
ค. อวีมํสก อนุปปริกฺข อวิจกฺขณ | |||
ขาดคนช่วย |
ค. อุปตฺถมฺภรหิต | |||
ขาดคราว |
ค. ปริกฺขีณ ก. ปริกฺขยํ คจฺฉติ |
|||
ขาดความรับผิดชอบ |
ดู ไม่รับผิดชอบ. | |||
ขาดความสนใจ |
ดู ไม่สนใจ. | |||
ขาดความเคารพ |
ดู ไม่เคารพ. | |||
ขาดความเที่ยงตรง |
น. วิตถตฺต., อตจฺฉตฺต., ค. วิตถ อตจฺฉ อยถาภูต |
|||
ขาดความเอาใจใส่ |
น. อนวธานตา, อสฺสวณตา, อมนสิการ. | |||
ขาดคอช้าง |
สำ. หตฺถีคีวาย ฆาติโต | |||
ขาดคุณสมบัติ |
น. อภพฺพตฺต., อนุปโยคิตา, | |||
ขาดดุล |
น. อูนภาค. อูนมูลสงฺขฺยา, | |||
ขาดตกบกพร่อง |
ค. สโทส วิกล อูน อปริปุณฺณ | |||
ขาดตลาด |
ก. อาปเณ นตฺถิ | |||
ขาดตัว |
ก. สสตํ อคฺฆาเปติ, ยถาวกํ มูลํ นิยเมติ | |||
ขาดทุน |
น. วินาส. หานิ. ชานิ, ก. วินสฺสติ ปริหายติ |
|||
ขาดประสบการณ์ |
ค. อโกวิท อปริจิต | |||
ขาดผู้นำ |
สำ. ฉินฺนสีส อปริณายก | |||
ขาดรสนิยม |
ค. อสพฺภคมฺม | |||
ขาดระเบียบวินัย |
น. อสิกฺขิตตฺต., อวินย. |