พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
อนุโมทนาเป็นพิเศษ |
ก. อพฺภานุโมทติ | |||
อนุโยค |
น. อนุโยค. (ดู ซักไซ้, ซักถาม) | |||
อนุโลม |
ดู คล้อยตาม. | |||
อบ |
น. วาส. วาสน., วาสนา, อธิวาส. ธูปน., ก. ธูปายติ ธูมายติ วาเสติ ปริวาเสติ วิธูเปติ เสเทติ ภชฺชติ กกิ. วาสิต สนฺตตฺต ธูปิต เสทิต สำ. คนฺเธน วาเสติ, อาวาเป สุกฺขาเปติ |
|||
อบกลิ่น |
น. คนฺธธูปน., ค. วาสิต ก. คนฺเธน วาเสติ, ธูเปน วาเสติ |
|||
อบควัน |
น. สนฺธูปน., ก. ธูเปติ, ธูเปน วาเสติ |
|||
อบตัว |
น. เสทกมฺม., ก. เสเทติ |
|||
อบน้ำหอม |
น. คนฺธวาสน., | |||
อบรม |
น. ปริจย. ภาวนา, สิกฺขาปน., ก. ภาเวติ, วิเนติ, ทเมติ, สาธุกํ สิกฺขาเปติ, มนสินิเวสาเปติ กกิ. ทนฺต ทมิต ภาวิต |
|||
อบรมจิต |
น. จิตฺตภาวนา, | |||
อบรมบ่มนิสัย |
น. สิกฺขาปน., ก. สิกฺขาเปติ |
|||
อบรมศีลธรรม |
ก. อภิวฑฺเฒติ, ญาณคุเณหิ วฑฺเฒติ | |||
อบรมสั่งสอน |
น. สิกฺขาปน., โปสน., วฑฺฒน., | |||
อบอวล |
ก. วายติ ปวายติ | |||
อบอุ่นปลอดภัย |
ค. สุจฺฉนฺน สุคุตฺต | |||
อบอุ่นสบาย |
ค. สุขาวห รมณีย มโนหร | |||
อบอุ่นใจ |
น. เขม., นิพฺภยตา, | |||
อบอ้าว |
น. ฆมฺมาธิกตฺต., ค. ฆมฺมาธิก ฆมฺมาภิตตฺต ฆมฺมยุตฺต นิวาต สมฺพาธ คิมฺหาธิก ตาปกร |
|||
อบาย |
น. อปาย. ทุคฺคติ, | |||
อบายภูมิ |
น. อปายภูมิ, | |||
อบายมุข |
น. อปายมุข., | |||
อบเชย |
น. กิเลรุกฺข. ตจคนฺธี. | |||
อบไอน้ำ |
น. เสทกมฺม., | |||
อปภาคย์ |
น. อภาคฺย., ทุพฺภาคฺย. | |||
อปมงคล |
น. อวมงฺคล., |