พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
นอนเต็มตา |
ก. สุขํ สุปติ | |||
นอนเนื่อง |
ก. อนุเสติ | |||
นอนเป็นทุกข์ |
ค. ทุสฺสย ก. ทุกฺขํ สยติ, ทุกฺขํ สุปติ |
สุขทุกข์, อารมณ์ความรู้สึก | ||
นอนแบบ |
น. นิปนฺนฏฺฐาเน นิปชฺชติ | |||
นอนแผ่ |
น. ปตฺถรณ., ก. ปตฺถริตฺวา นิปชฺชติ |
กิริยาอาการ | ||
นอนใจ |
น. วิสฺสาส. สทฺทหน., ก. วิสฺสาสติ สทฺทหติ |
|||
นอนในที่โล่ง |
น. ถณฺฑิลเสยฺยา, | |||
นอนไม่หลับ |
น. นิทฺทาวิคม. นิทฺทานาส. ค. วิคตนิทฺท |
|||
นอบนบ |
ดู ไหว้. | กราบไหว้บูชา | ||
นอบน้อม |
น. นม. นมน., นมการ. นมกฺการ. นมสฺสน., นมสฺสา, ปณาม. ปนาม. นิปจฺจการ. อติมตฺตคารว. สคารวตา. ก. นมติ ปณาเมติ |
กราบไหว้บูชา | ||
นอแรด |
น. ขคฺควิสาณ., ขณฺฑก. | อวัยวะสัตว์และสิ่งเกี่ยวข้อง | ||
นักกฎหมาย |
น. อกฺขทสฺส. นีติกร. นีติเวที, ญายเวที. นีติโกวิท. | บุคคล, กฎเกณฑ์กติกา | ||
นักกลอน |
น. ปชฺชกร. | บุคคล, บทประพันธ์ | ||
นักกายกรรม |
น. ชลฺล. ลงฺฆก. ลงฺฆนฏก. รชฺชุกีฬก. สีฆปริวตฺตี. มลฺลโยธ. | บุคคล | ||
นักการ |
น. กตฺตุ. เปสฺส. ราชปุริส. กิจฺจสมฺปาทก. ธุรนฺธร. อธิการี. นายกาธิการี, | บุคคล | ||
นักการตลาด |
น. ปณฺยกุสล. โวหารนิปุณ. | บุคคล | ||
นักการทูต |
น. ทูเตยฺยนิปุณ. ราชนีติกุสล. | บุคคล | ||
นักการพนัน |
ค. อกฺขธุตฺต. กิตว. ชูตการ. อกฺขเทวิ. อกฺขเทวี. กนฺทุกตาฬุก. | บุคคล, พนัน | ||
นักการภารโรง |
น. ทฺวารปาล. | บุคคล | ||
นักการศึกษา |
น. พหุสฺสุต. อชฺฌายก. | บุคคล, ศึกษา | ||
นักการเมือง |
น. เทสปาลนญฺญู. เทสปาลก. ชนหิตการี. | บุคคล | ||
นักกิน |
น. ปณีตโภชี. สูปสฺสตฺถญฺญู. รสโลล. | บุคคล | ||
นักกีฬา |
น. กีฬก. มลฺล. | บุคคล, กีฬา | ||
นักกีฬาที่ตีลูกแรง |
น. ทฬฺหาภิฆาตี. | บุคคล, กีฬา | ||
นักก่อวินาศกรรม |
น. วินาสกร. | บุคคล |