พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
ต้องอาบัติ |
น. อชฺฌาปตฺติ, ก. อชฺฌาปชฺชติ, อาปตฺตึ อาปชฺชติ |
โทษความผิด | ||
ต้องเป็น |
ก. ภวิตพฺพ | |||
ต้องเสียภาษี |
ค. กรารห กรคาหิย | อากรส่วยภาษี | ||
ต้องโทษ |
ก. อาปชฺชติ, วชฺชํ ผุสติ | โทษความผิด | ||
ต้องใจ |
ค. มโนหร มนุญฺญ หทยงฺคม มนาป อากสฺสก ปโลภก | |||
ต้อน |
ก. ปาเชติ วิจาเรติ | |||
ต้อนรับ |
น. ปจฺจุคฺคมน., ปฏิมานน., ปฏิสนฺถาร. ก. ปจฺจุคฺคจฺฉติ ปฏิมาเนติ ปฏิสนฺถรติ |
ต้อนรับ | ||
ต้อนรับอย่างเสียไม่ได้ |
สำ. มนฺทุสฺสาเหน ปฏิสนฺถรติ | ต้อนรับ | ||
ต้อนรับแขก |
น. ปฏิสณฺฐาร. ปฏิสนฺถาร. | ต้อนรับ | ||
ต้อนเข้ามุม |
สำ. โกณํ ปาเปติ | |||
ต้อนไป |
ก. ปาเชติ | |||
ต้อย |
ก. อนุคจฺฉติ อนุยาติ อนุพนฺธติ | |||
ต้อยตีวิต |
(นก) | น. กิกี. ทินฺทิภ. | สัตว์, นก | |
ต้อยๆ |
สำ. ปจฺฉโต ปจฺฉโต อนุยาติ | |||
ต้อหิน |
น. อกฺขิกาจโรค. | โรค | ||
ต้าน |
ดู ต่อต้าน. | |||
ต้านทาน |
น. ตาณ., ปริตฺต., พาธน., นิวารณ., ค. ตาต ก. ตายติ ปฏิพาหติ พาเธติ นิวาเรติ อพฺภุยฺยาติ ตายติ ปริตฺตายติ นิเสเธติ ปฏิวิรุชฺฌติ ปจฺจวฏฺฐาติ |
|||
ต้านทานอำนาจ |
ก. ปฏิพาหติ | |||
ต๊อด |
(tot) | น. ทหรปุคฺคล. กุมารก.
เด็กเล็ก. tot n. a very young child. |
บุคคล | |
ถก |
ก. อุกฺกฑฺฒติ อุปฺปาเฏติ |