พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ดงหนาม |
น. กณฺฏกคหน., | ธรรมชาติ, สวน-ป่าไม้ | ||
ดงไม้ |
น. คจฺฉคุมฺพ. ทพฺพคหน., รุกฺขคหน., กุญฺช. นิกุญฺช. | ธรรมชาติ, สวน-ป่าไม้ | ||
ดนตรี |
น. ตุริย., คนฺธพฺพา, สงฺคีต., คีตวาทิต., ตาฬาวจร., | ดนตรี | ||
ดนัย |
ดู บุตร.
ลูกชาย |
บุคคล, ครอบครัว-ญาติ | ||
ดนู |
น. อหํ,. | |||
ดม |
น. ฆายน., สิงฺฆน., ก. ฆายติ อาฆายติ สิงฺฆติ |
|||
ดมกลิ่นแบบสุนัข |
สำ. อนุนาสิกสทฺทํ ปวตฺเตติ | |||
ดยุค |
(duke) | น. อาทิปาท. | ||
ดรงค์ |
(คลื่น) | น. ตรงฺค. | ||
ดรณิ |
น. ตรณี, (ดู เรือ) | |||
ดรรชนี |
(นิ้วชี้) | น. ตชฺชนี, | ร่างกายและส่วนประกอบ | |
ดรรชนี |
(เครื่องชี้) | น. สูจิ, อนุกฺกมณีกา, | ||
ดรุณ |
น. ตรุณ. | บุคคล | ||
ดรุณี |
น. ตรุณี, | บุคคล | ||
ดล |
(พื้น) | น. ตล., | ||
ดล |
(บันดาล) | น. อภิสํขร. อภิสงฺขร. ปติฏฺฐาปน., | ||
ดลใจ |
ก. จิตฺตํ ปริยุฏฺฐาติ, อภิสํหรติ | |||
ดวง |
น. ชาติปตฺต., นกฺขตฺตโยค. | |||
ดวงจันทร์ |
น. อุฬุราช. โอสธีส. กุมุทพนฺธ. จนฺท. มา. โค. อินฺทุ. นกฺขตฺตราช. สีตํสุ. โสม. นิสากร. นิสาเกตุ. นิสานาถ. นิสามณิ. หิมรํสิ. สสงฺก. จนฺทิมนฺตุ. สสี. สสธร. สสิธร. สีตรํสิ. ตาราปติ. ตโมนุท. โทสากร. ปียูสรสฺมิ. สํสก. สุธาธาร. มาส. | ดารา. | ||
ดวงชะตา |
ดู โชคชะตา. | ดารา. |