พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เสียด |
(เบียด) | ก. สมฺพาเธติ | ||
เสียด |
(แทง) | ก. เวธติ วิชฺฌติ | ||
เสียดท้อง |
น. อุทรสูล., อุทรสูลา, วาตสูล., | |||
เสียดฟ้า |
ค. มหาอุพฺเพธ อตฺยุพฺเพธ มหาอุจฺจ | |||
เสียดสี |
(เบียดชิด) | น. ฆํสน., สงฺฆฏฺฏน., นิฆํสน., อุปนิฆํสน., ก. ฆํสติ ฆฏฺเฏติ สงฺฆฏฺเฏติ อุปนิฆํสติ นิฆํเสติ กกิ. ฆํสิต สงฺฆฏฺฏิต |
||
เสียดสี |
(พูด) | ดู ส่อเสียด. | ||
เสียดาย |
ค. สาลย | |||
เสียดแทง |
(โรค) | ก. รุชติ รุชฺชติ | ||
เสียที |
ดู เสียท่า. | |||
เสียท่า |
ก. ปราชยํ ปาปุณาติ, กูโฏปาเย ปตติ | |||
เสียบ |
น. อุตฺตาสน., สูลาโรปน., ก. อุตฺตาเสติ, สูเล อาโรเปติ |
|||
เสียผี |
ดู เซ่น. | |||
เสียภาษี |
น. สุงฺกทาน., | อากรส่วยภาษี | ||
เสียม |
น. ขณิตฺติ, อวทารณ., อาขน. | อุปกรณ์ | ||
เสียมสั้น |
น. ขุทฺทกขณิตฺติ, | |||
เสียมารยาท |
ดู เสียกิริยา. | |||
เสียรู้ |
ก. ปราชยํ ปาปุณาติ, กูโฏปาเย ปตติ | |||
เสียว |
ดู หวาดเสียว, เสียวซ่าน | |||
เสียวซ่าน |
น. โลมหํส. โลมหํสน., กายผรณา, ผรณาปีติ, อุกฺกณฺฐิ, ค. อุกฺกณฺฐิต ก. ปีติยา ผรติ, อุกฺกณฺฐติ |
|||
เสียวสวาท |
น. อุกฺกณฺฐิ, ก. อุกฺกณฺฐติ |
|||
เสียวสันหลัง |
ดู หวาดเสียว. | |||
เสียวไส้ |
น. อุตฺสาส, ก. อุตฺตสติ |
|||
เสียสละ |
น. จาค. จชน., ปริจฺจาค. วิสฺสชฺชน., วิสฺสคฺค. โวสฺสคฺค. ก. จชติ ปริจฺจชติ วิสฺสชฺชติ วิสฺสชฺเชติ |
|||
เสียสัญญา |
ดู ผิดสัญญา. | |||
เสียสัตย์ |
ก. สจฺจํ ปชหติ, สจฺจํ น อนุรกฺขติ, |