พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สัตถุศาสนา |
น. สตฺถุสาสน., | |||
สัตบรรณ |
น. สตฺตปณฺณิ. ฉตฺตปณฺณ., | พืช, ไม้ต้น | ||
สัตบรรณ |
(ต้นตีนเป็ด) | น. สตฺตปณฺณี. ฉตฺตปณฺณ. | พืช, ไม้ต้น | |
สัตบุรุษ |
น. สปฺปุริส. สพฺภิ. สนฺต. | |||
สัตมวาร |
น. สตฺตมวาร. | |||
สัตยาธิษฐาน |
น. สจฺจาธิฏฺฐาน., | |||
สัตยาบัน |
น. ปฏิญฺญา, สจฺจาปน., สจฺจวาจา, ทฬฺหีกรณ., | |||
สัตย์ |
น. สจฺจ., | |||
สัตย์สาบาน |
น. อภิสปน., | |||
สัตววิทยา |
น. ปสุปกติวิชฺชา, | |||
สัตวาร |
น. สตฺตวาร. | |||
สัตวแพทย์ |
น. ปสุติกิจฺฉก. | บุคคล, แพทย์หมอ | ||
สัตวโลก |
น. โลก. สตฺตโลก. ชนฺตุ. ภูต. ตถาคต. ชีว. ชีวี. เหหี. มจฺจ. | |||
สัตว์ |
(บุคคล) | น. สตฺต. สรีรี. ภูต. เทหี. ปุคฺคล. ชีว. ปาณ. ปาณี. ปชา, ชนฺตุ. ชน. โลก. ถาคต. มาณว. อินฺทคู. | ||
สัตว์ |
(ดิรัจฉาน) | น. สตฺต. สรีรี. หินฺทคู. ชนฺตุ. ปาณี. เทหี. ชีวี. ติรจฺฉาน. | ||
สัตว์กินผลไม้ |
น. ผลขาที. ค. ผลขาทก |
|||
สัตว์กินพืช |
ค. ปณฺณขาทก สากภกฺข | |||
สัตว์กินเนื้อ |
น. มํสขาที. ค. มํสาทก มํสภกฺข |
|||
สัตว์ที่ออกลูกเป็นตัว |
น. ชลาพุช. คพฺภเสยฺยก. | |||
สัตว์นรก |
น. เนรยิก. นารก. |