พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
สรวล |
น. เกฬิ, หสน., หสิต., หสฺส. หาส. ก. หสติ |
|||
สรวลเสเฮฮา |
น. ปริหาส. ก. ชคฺฆติ ปริหสติ ปมฺหยติ ทปฺปติ |
|||
สระ |
(อักษร) | น. สร. วณฺณ. | ไวยากรณ์ | |
สระ |
(ชำระ) | น. สมฺพาหน., โสธน., วิโสธน., | ||
สระ |
(แอ่งน้ำ) | น. สร. สรสี, ขาต., โปกฺขรณี, อุทปาน. โอปาต. โอปาน., ทห. อณฺณว. ชลาสย. | แหล่งน้ำ | |
สระขุด |
น. ขาต., | แหล่งน้ำ | ||
สระควบ |
น. สํยุตฺตสรทฺวย., | ไวยากรณ์ | ||
สระธรรมชาติ |
น. ชาตสฺสร. | แหล่งน้ำ | ||
สระน้ำ |
ดู สระ. | แหล่งน้ำ | ||
สระบัว |
น. ภิสินี, อมฺพุชินี, นลินี, ปทุมินี, ปุณฺฑรีกินี, โปกฺขรณี, สโรชินี, ปทุมสร. | แหล่งน้ำ | ||
สระผม |
น. สมฺพาหน., เสทน., ค. สีสนฺหาต ก. อุพฺพฏเฏติ สมฺพาหติ |
|||
สระสวรรค์ |
น. นนฺทโปกฺขรณี, | แหล่งน้ำ | ||
สระเล็ก |
น. ปลฺลล., | แหล่งน้ำ | ||
สระเสียงก้อง |
น. โฆสกฺขร., ธนิตกฺขร., | ไวยากรณ์ | ||
สระใหญ่ |
น. สรสี, มหาสร. (อโนตตฺต. กณฺณมุณฺฑ. รถการ. ฉทฺทนฺต. กุณาล. มนทากินี, สีหปฺปปาต.) | แหล่งน้ำ | ||
สระไม่ออกเสียง |
น. อโฆสกฺขร., มูคสร. | ไวยากรณ์ | ||
สรั่ง |
(หัวหน้ากลาสี) | น. กณฺณาธาร. | ||
สรีร |
น. สรีร., | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
สรีรธาตุ |
น. สรีรธาตุ, สารีริกธาตุ, | ร่างกายและส่วนประกอบ | ||
สรีรศาสตร์ |
(physiology) | น. สรีรวิชฺชา, | ร่างกายและส่วนประกอบ, ศาสตร์-วิทยา |