พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
วิกฤติ |
น. วิกติ, | |||
วิกลจริต |
น. อุมฺมาท. จิตฺตวิพฺภม. วิกลจริต., จิตฺตกฺเขป. ค. อุมฺมตฺต อุมฺมตฺตก วิพฺภนฺตจิตฺต |
|||
วิกัป |
น. วิกปฺป. | |||
วิการ |
น. วิการ. ปริณาม. ปริวตฺตน., วิปฺผนฺทน., | |||
วิกาล |
น. วิกาล. อกาล. อกฺขณ. รตฺติภาค. | |||
วิง |
น. ภม. ภมน., ภนฺติ, ก. ภมติ อาวฏฺฏติ ปฏิวตฺตติ ปริพฺผนฺทติ ปริยายติ |
|||
วิงวอน |
ดู ขอร้อง. | |||
วิงเวียน |
น. มุจฺฉา, กาลิกมุจฺฉา, ค. มุจฺฉากร ภมุปฺปาทก ภนฺต ก. ภมติ |
อาการทางกาย | ||
วิจักษณ์ |
ค. วิจกฺขณ (ดู ฉลาด) | |||
วิจัย |
น. วิจย. มคฺคนา, วิจารณา, อนฺเวสนา, | |||
วิจารณญาณ |
น. อาโภค. มนสิการ. อุปนิชฺฌาน., ปจฺจเวกฺขณ., | |||
วิจารณ์ |
น. วิเวจน., คุณโทสนิรูปน., คุณโทสวิจารณ., ก. วิเวเจติ, คุณโทสํ วิจาเรติ |
|||
วิจารณ์อย่างรุนแรง |
ก. อุปวทติ อปวทติ คชฺชติ ตชฺชติ | |||
วิจารณ์เกินจริง |
น. อติวิเวจน., อติสยุตฺติ, ค. อติวิเวจก อติสยุตฺติปุพฺพก |
|||
วิจิกิจฉา |
น. วิจิกิจฺฉา, วิมติ, สํสย. ฯเปฯ | บาปอกุศล | ||
วิจิตร |
ค. วิจิตฺต ทสฺสนีย วิลาส สุทสฺสน โสภิต | |||
วิจิตรพิสดาร |
ค. วิมฺหยภูต | |||
วิจิตรศิลป์ |
น. สุนฺทรกลา, วิจิตฺตสิปฺป., | |||
วิชา |
น. สิปฺป., วิชฺชา, สุต., สตฺถ. พุทฺธิ, มนฺตา, | |||
วิชาการ |
น. วิชฺชา, ค. วิชฺชาวิสยก |