พจนานุกรมธาตุ

ปิณฺฑติ ปิณฺโฑ

• ปิณฺโฑ  ปิณฺฑ, ก้อนข้าว, ก้อน, กลุ่ม, กลม, มัด; ร่างกาย; เลี้ยงชีพ, เครื่องเลี้ยงชีพ (อ. 1017).

ปิณฺเฑติ, สมฺปิณฺฑยติ. 
ปิณฺโฑ ก้อน, แท่ง. 
ปิณฺฑติ. 
ปิณฺฑิ, ปิณฺฑี วา ก้อนเนื้อ เป็นต้น. 
ตาลปิณฺฑิ ทะลายลูกตาล. 
ปิณฺฑปาโต.

ปิณติ.

เปลยติ.

ปิลฺลตีติ เปลโว เบา, นุ่มนวล, ละเอียด, ห่าง.

ปิลนฺธติ* ปิลนฺธนํ

• ปิลนฺธนํ  น. ปิลันธน, เครื่องประดับ, เครื่องอาภรณ์.
  ศัพท์ เป็นปริยายของเครื่องประดับ คือ ปิลนฺธนํ อลงฺกาโร มณฺฑนํ วิภูสนํ ปสาธนํ อาภรณํ - ส.

* ว่าเดิมทีเป็น อปิ กับ นห ธาตุ ในอรรถว่า ผูก หมายความว่า ผูกข้างบน ก็มี.

ปิลนฺธติ. 
ปิลนฺธนํ การประดับ, ตกแต่ง.

ปิลหติ

ปิเลติ ปิลยติ

ปิวติ ปิวโร

• ปิวโร  '=กจฺฉโป' เต่า - ส.

* แปลว่า อ้วน ได้อีกอย่างหนึ่ง  
ส. กล่าวไว้ว่า ปิวโรติ กจฺฉโป.  โย โกจิ วา ถูลสรีโร.  ตถาหิ ปิวโร กจฺฉเป ถูเลติ ปุพฺพาจริเยหิ วุตฺตํ.

ปึเสติ ปึสโก
ปิสุนาวาจา (ปิสุณาวาจา)

• ปิสุนาวาจา (ปิสุณาวาจา)  อิ. วาจาส่อเสียด.

ปิเสติ ปิสยติ

เปเสติ เปสยติ เปสโก เปสิโต

ปิสติ. เปสติ, เปสยติ.

ปิสตีติ ปิสุโณ คนส่อเสียด. 
ปิฏฺฐํ ผง, แป้ง. 
ปิสุณวาจา, ปิสุณา; ปิสุนา คำส่อเสียด. 
ปึสติ, ปึเสติ. 
ปึสโก ผู้บดทำลาย, ผู้ส่อเสียด.

เปสติ, เปสยติ. 
เปสนํ การส่งไป. 
เปสโก ผู้ส่งไป.

ปิสติ

ปิเสติ ปิสยติ

เปสติ

ปิสติ

ปิเหติ ปิหยติ ปิหา ปิหาลุ อปิโห

• ปิหาลุ  น. คนทะเยอทะยาน, คนอยากจัด.

ปิเหติ.

ปิเหติ. 
พุทฺธสฺส อญฺญติตฺถิยา ปิหยนฺติ. 
ปิหา ความปรารถนา. 
ปิหาลุ ความอยากจัด.

ปีนาติ ปีติ