พจนานุกรมธาตุ
ธาตุ | อรรถ | ตัวอย่าง | หมวดธาตุ | |
---|---|---|---|---|
อรห |
โยคฺยจฺจเน สมควร, เหมาะสม; บูชา |
อรเหติ, อรหยติ อรหติ ภิกฺขุ ภิกฺขิตุํ. |
ภู (อ), จุร (เณ ณย) | |
อรห |
ปูชายํ บูชา, เคารพ, นับถือ |
อรหติ อรหํ อรหา
|
ภู (อ) [ธป] |
|
อรห |
ปูชายํ บูชา, เคารพ, นับถือ |
อรหติ อรหํ อรหา
|
จุร (เณ ณย) [ธป] |
|
อล |
ภูสนสมตฺถนีวารพนฺธเนสุ ประดับ; สามารถ; ห้าม; ผูกมัด |
อลติ อลํ ภูสนํ กโรติ เอเตนาติ อลงฺกโร. |
ภู (อ) | |
อล |
ภูสเน ประดับ, ตกแต่ง |
อลติ อลงฺกาโร อลงฺกโต อลงฺกํ กมลํ กมลาสโน อล ธาตุนี้ เกจิอาจารย์อยากให้มีอรรถเป็น 3 คือ (1) ภูสน=ประดับ (2) ปริยาปน=พอ (3) วารณ=ห้าม แต่เรา (ส.) ไม่เห็นด้วย เพราะไม่เห็นที่มา ที่แปลว่า พอ และห้าม นั้น เป็น อลํ ศัพท์ ซึ่งเป็นนิบาตต่างหาก
|
ภู (อ) [ธป] |
|
อล |
กลิเล ทึบ, ตัน, ไม่ทะลุ |
ภู (อ) [ธป] |
||
อล |
เกฺลทเน เปียก, ชุ่ม |
ธาตุนี้ ยังไม่พบรูปกิริยาที่จะให้รู้ว่าเป็นหมวดไหน.
ที่มา: สูจิ. |
[ธป] | |
อลิ |
พนฺเธ ผูก |
อลฺลติ พนฺธตีติ อลฺลํ ความผูกพัน. |
ภู (อ) | |
อลิ |
พนฺธเน ผูก, พัน |
ภู (อ) [ธป] |
||
อว |
ปาลเน รักษา เป็นต้น |
สตฺเต อวติ รกฺขตีติ อวนี, มหี แม่น้ำ ตถา อวนฺติชนปโท, ตถา อพฺภํ เมโฆ. |
ภู (อ) | |
อว |
ปาลเน รักษา, เลี้ยง |
อวติ อวตํ อวินิ
|
ภู (อ) [ธป] |
|
อส |
ภูคตฺยาทานทิตฺติเขปฺยทเน มี, ปรากฏ; ไป, ถึง; สว่าง, รุ่งเรือง; ซัดไป, ขว้าง; กิน |
อตฺถิ, สนฺติ, อสิ, อตฺถ, อสฺมิ, อสฺม, อมฺหิ, อมฺห. |
ภู (อ) | |
อส |
สงฺฆาตพฺยาเปสุ รวมกัน; แผ่ไป, เอิบอาบ |
อสฺนุเต. อาเทส ณ เป็น น |
สุ (ณุ ณา อุณา) | |
อส |
อทเน กิน |
วุตฺตานํ ผลํ อสฺนาติ. อสติ. |
ภู (อ), กี (นา) | |
อส |
คติ; ทิตฺยา; ทาเนสุ ไป, ถึง; ส่องสว่าง; ถือเอา |
อสติ |
ภู (อ) [ธป] |
|
อส |
ภูวิ มี, เป็น, มีอยู่, เป็นอยู่ |
ภู (อ) [ธป] |
||
อส |
โภชเน กิน, บริโภค |
อสฺนาติ อสฺนาถ อสนํ กมฺม-อสียติ
|
กี (นา) [ธป] |
|
อสุ |
เขปเน ซัดไป, ทิ้ง, ขว้าง |
อุสุํ อสฺสติ ขิปตีติ อิสฺสาโส, ธนุคฺคโห นายขมังธนู, ช่างศร. |
ทิว (ย) | |
อสุ |
พฺยาเป แผ่กระจายไป, เอิบอาบไป |
อสุณาตีติ อสฺสุ น้ำตา. |
สุ (ณุ ณา อุณา) | |
อสุ |
เขเป (ขิปเน) ขว้างไป, พุ่งไป, ยิง, ซัด, เหวี่ยง |
อสฺสติ นิรสฺสติ อิสฺสาโส
|
ทิว (ย) [ธป] |