หส

หสติ ปหสติ อูหสติ-อวหสติ หาโส ปหาโส 
หสนํ ปหสนํ หสิตํ สิตํ การิต-หาเสติ

• อูหสติ, อวหสติ ก. หยอกเย้า, ยั่วยวน; เย้ยหยัน.  
  อา. มาตุคาโม อุปสงฺกมิตฺวา อูหสติ หญิงเข้าใกล้แล้วหยอกเย้าหรือยั่วยวน - ส. (อูหสนฺติ โบราณว่า สำรวล).
• สิตํ  น. ยิ้ม, แย้ม '=มนฺทหสนํ หัวเราะน้อยๆ.'  สิตํ นี้ คือ หสิตํ นั้นแล ลบ ห เสียเหลือแต่ สิตํ เพราะเป็นอาการครึ่งหัวเราะ.  
  อา. สิตํ ปาตฺวากาสิ* ทำความยิ้มให้ปรากฏ - ส.

* ในอรรถกถาสมนฺตปาสาทิกา ภาค 1/606 แก้ว่า หสิตํ ปาตฺวากาสีติ มนฺทหสิตํ ปาตุํ อกาสิ ปกาสยิ ทสฺเสสีติ วุตฺตํ โหติ.