วช

วชติ อพฺพชติ วโช วชนํ ปวชนํ ปพฺพชฺชา ปพฺพชิโต ปพฺพาชิโต

อา. มนุสฺสตฺตญฺจ อพฺพเช พึงถึงซึ่งความเป็นมนุษย์ - ส.

• ปพฺพชฺชา  บรรพชา, บวช, 'ออกไป' [ป+วช].
• ปพฺพชิโต  บรรพชิต, นักบวช, 'ผู้ออกไป.'
• ปพฺพาชิโต  กค. กมฺม ขับไล่, 'ให้ออกไป' [ป+วช]  สกา รฏฺฐา ปพฺพาชิโต ขับไล่จากรัฐของตน - ส.
• ปพฺพาชนีโย  กค. พึงขับไล่, ควรขับไล่ 'ให้ออกไป.'
• ปพฺพาชนียกมฺมํ นป. ขับไล่, ทำความขับไล่ [ปพฺพาชนีย+กมม].