ปุ

ปวติ ปุตฺโต ปุตฺตี ปุญฺญํ ปปุตฺโต

• ปุตฺโต  ป. บุตร, ลูกชาย.
  เนื้อความ 2 นัย:-
  1. 'ผู้ทำสกุลให้บริสุทธิ์' (ซึ่งเป็นไปตามความคิดของพราหมณ์ครั้งดึกดำบรรพ์ว่า สกุลใดไม่มีลูก สกุลนั้นบาปมาก ฉะนั้นการมีลูก จึงเป็นการชำระสกุลให้บริสุทธิ์จากบาป) วิ. อตฺตโน กุลํ ปวติ โสเธตีติ ปุตฺโต.
  2. 'ผู้ยังหทัยของพ่อให้เต็ม' นัยนี้ จาก ปูร  วิ. อตฺตโน ปิตุ หทยํ ปูเรตีติ ปุตฺโต - ส.
     ศัพท์เป็นชื่อของลูกชาย คือ ปุตฺโต อตฺรโช สูโต สูนุ ตนุโช ตนโย โอรโส อปจฺจํ. 
     แต่เฉพาะ อปจฺจํ หมายกว้างออกไปถึง ลูก หลาน เหลน ฯลฯ ได้ - ส.
• ปุตฺตี  อิ. บุตรี, ลูกหญิง.
  ศัพท์เป็นชื่อของลูกหญิง คือ ปุตฺตี ธีตา ทุหิตา อตฺรชา - ส.
• ปุญฺญํ  นป. บุญ, กุศล, ความดี, ความงาม, 'ชำระ' 
  วิ. อตฺตโน การณํ ปวติ (หรือ ปุนาติ) โสเธตีติ ปุญฺญํ. ฯลฯ - ส.
  ศัพท์เป็นชื่อของบุญ คือ กลฺยาณํ กุสลํ ปุญฺญํ สุภํ - ส.
• ปปุตฺโต  ป. ปบุตร, หลานชาย, 'บุตรของบุตร' [=ปุตฺต+ปุตฺต - สูจิ].