ธร

ธรติ ธรเต ภูธโร

• ธรเต  อา. ธรเต สตฺถุ สาสนํ ทรงไว้ซึ่งคำสอนของพระศาสดา - ส.
• ภูธโร  ป. ภูธร, เขา, ภูเขา, 'ทรงแผ่นดิน, รับแผ่นดิน' [ภู แผ่นดิน ธร - สุจิ]. 
  ภูธร คำนี้ ในสำนวนบาลี มีที่ใช้แต่ที่หมายเนื้อความว่าเป็นภูเขาอย่างเดียว (อ. 605). 
  แต่ในทางสํสกฤต หมายกว้างไปมาก เช่น ภูเขา; ราชา; นามพระนารายณ์เป็นต้น ซึ่งเป็นธรรมดาที่รูปศัพท์ในบาลี มีความหมายมักแคบกว่าทางสํสกฤตเสมอ แม้ในคำเดียวกันนั้น เห็นจะเป็นเพราะบาลีมีเนื้อเรื่องใช้น้อยเป็นต้น. ในทางไทยนำมาใช้ หมายความถึงพระราชาเป็นพื้น พึงทราบว่ามาทางสํสกฤต ไม่ใช่บาลี.