ปุญฺฉ

* ทาง สํ. เป็น โปฺรญฺฉฺ (ปฺร+อุญฺฉ) บาลี ปุญฺฉติ สํ. เป็น โปฺรญฺฉติ, ปุญฺฉน เป็น โปฺรญฺฉน.

• ปุญฺฉติ  การิต-ปุญฺฉาเปติ
  เทวี โรทมานา อกฺขีนิ ปุญฺฉิตฺวา พระราชเทวีทรงกรรแสงพลางเช็ดพระเนตร ท. แล้ว ชาอ. 2/234. 
  [ปุญฺฉ นี้ ฉบับไทยมักไม่ใคร่แน่ บางทีเป็น ปุญฺช บ้าง เช่น อุทกปุญฺชนี อิ. ผ้าเช็ดน้ำ, เครื่องเช็ดน้ำ, 
  แล ปเรสํ คุเณ ปุญฺชติ ล้างคุณ ท. ของผู้อื่น อิติวุตฺตกอ. 62 แต่เป็น ฉ มากกว่า].
• ปริปุญฺฉติ [ปริ+ปุญฺฉ] ก. เช็ดรอบ, ถูรอบ. 
  ปาณินา คตฺตานิ ปริปุญฺฉนฺโต (นายสุทิน กลันทบุตร) เช็ดรอบ ซึ่งเนื้อตัว ท. ด้วยฝ่ามือ วิน. 1/25.
• ปุญฺฉน [จาก ปุญฺฉติ] ค. แล นป. เช็ด, ถู; ความเช็ด, ความถู.
  อถโข วิสาขา มิคารมาตา มุขปุญฺฉนโจลํ อาทาย ครั้งนั้นแล พระวิสาขามิคารมารดา ถือผ้าเช็ดหน้า หรือ ผ้าเช็ดปากไปแล้ว วิน. 5/197.