เวลา

ศัพท์ไทย	ศัพท์บาลี	หมวดหมู่
เวลาเที่ยง	น. มชฺฌณฺห. มชฺฌนฺห. มชฺฌนฺต. มชฺฌนฺติกกาล. ค. มชฺฌนฺติก มชฺฌนฺหิก	เวลา
เวลาเที่ยงคืน	น. นิสีถ. มชฺฌิมารตฺติ, มชฺฌิมรตฺต., อฑฺฒรตฺต., มหานิสา,	เวลา
เวลาเย็น	น. โทสา, สาย. สญฺฌา, ทินจฺจย. ทินนฺตสชฺฌา, สายณฺห. สายณฺหสมย. นิ. สายํ	เวลา
เวลาเย็นเกินไป	น. อติสาย. อติสายณฺห.	เวลา
เวลาเล่น	น. กีฬาสมย.	เวลา
เวลาโพล้เพล้	น. นิสาคม. ปโทส.	เวลา
เวลาใกล้รุ่ง	น. ปภาต., วิภาต., ปจฺจูส. กลฺล., ปจฺจูสสมย.	เวลา
เวลาไม่เหมาะ	น. วิกาล.	เวลา
เสมอๆ	ดู เนืองๆ.	เวลา
เสี้ยววินาที	ค. อจฺฉรากลามตฺต	เวลา
เส้นตาย	น. ปริจฺฉินฺนกาล. นิจฺฉิตวาร.	เวลา
แซยิด	น. ชาตมงฺคล.,	เวลา
แต่เช้า	นิ. ปาโต ปเคว วิ. กาลสฺเสว	เวลา
แต่เช้าตรู่	วิ. กาลสฺส	เวลา
แวบหนึ่ง	น. เอกวิชฺชุปฺปาท.	เวลา, ระยะเวลา
แวบเดียว	กวิ. ขณมตฺตํ	เวลา, ระยะเวลา
โมง	น. ยาม. กาล. สมย.	เวลา
ใกล้รุ่ง	ดู เวลาใกล้รุ่ง.	เวลา
ใกล้เที่ยง	ค. ฐิตมชฺฌนฺติก	เวลา
ในกาล	วิ. กาเล	เวลา

เวลา