บุคคล

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
ผู้รับเคราะห์แทนคนอื่น น. ปรปาปคาหี. บุคคล
ผู้รับเงิน น. ภติปฏิคฺคาหี. บุคคล
ผู้รับเหมา น. ปฏิญฺญาสาธก. บุคคล
ผู้รับใช้พระ น. กปฺปิยการก. กปฺปิยทายก. บุคคล
ผู้ริเริ่ม ค. ปุเรคามี ปุพฺพงฺคม ปฐมารมฺภก อาทิม เนตุ มคฺคเทสก บุคคล
ผู้รุ่งเรือง ค. ชุติมนฺตุ ชุตินฺธร โชตก โชติก โชตน ปภสฺสร วิโรจมาน อิทฺธ ปกฏฺฐ ปกฺกาส อุชฺชล ชลิต ปชฺชลิต ผีต สนฺนิภ ภาสุร เตชสฺสี บุคคล, รุ่งเรือง
ผู้รู้ ค. ชานนก ญาณี ญาต เวทก เวที มนฺตี สุธี เมธี เมธาวี วิญฺญู เนปกฺก วิทูร วิทฺทสุ วิทฺวา วิพุธ ณฏฺฐ บุคคล
ผู้รู้การณ์ ค. การณิก บุคคล
ผู้รู้กาล ค. กาลญฺญู บุคคล
ผู้รู้ชัดเจน ค. ปฏิสํเวที วิภาวี บุคคล
ผู้รู้ตำนาน น. ปุราวุตฺตวิทู. บุคคล
ผู้รู้ถ่องแท้ ค. สมนฺตวิทู บุคคล
ผู้รู้ทิศทาง ค. ทิสากุสล บุคคล
ผู้รู้ธรรม น. ธมฺมญฺญู. ธมฺมวิทู. บุคคล
ผู้รู้ประมาณ น. มตฺตญฺญู. บุคคล
ผู้รู้ผิวเผิน ค. กาลาสิปฺปรท บุคคล
ผู้รู้พระสูตร น. สุตฺตนฺติก. บุคคล
ผู้รู้รักษาตัวรอด ค. นิปก บุคคล
ผู้รู้วินัย น. เวนยิก. วินยวิทู. บุคคล
ผู้รู้หลายภาษา ค. ภาสาโกวิท นานาภาสญฺญู บุคคล