อณ

อณติ อณโก พฺราหฺมโณ

• พฺราหฺมโณ พราหมณ์. หมาย 2 นัย:
  1. ชนจำพวกซึ่งบัญญัติตนว่าเป็นพราหมณ์ 'สาธยายมนต์' วิ. พฺรหฺมํ อณตีติ พฺราหฺมโณ มนฺเต สชฺฌายตีติ อตฺโถ. 
     บ้างว่า 'เป็นเหล่ากอของพรหม' วิ. พฺรหฺมุโน อปจฺจํ พฺราหฺมโณ. 
     ศัพท์เป็นชื่อของพราหมณ์พวกนี้ คือ พฺราหฺมโณ โสตฺถิโย วิปฺโป โภวาที พฺรหฺมพนฺธุ พฺรหฺมสูนุ ทฺวิโช พฺรหฺมา กมลาสนสูนุ.
  2. พระอริยเจ้า 'ลอย หรือ ละบาป' วิ. พาหิตปาปตฺตา พฺราหฺมโณ - ส.