กุก

กุกติ โกโก กกุโธ

• โกโก  โกก, สุนัขป่า, 'ฉวย' โกโกติ อรญฺญสุนโข - ส.
• กกุโธ  กกุธ ในคำว่า ราชกกุธภณฺฑํ เครื่องราชกกุธภัณฑ์, เครื่องประดับพระเกียรติยศกษัตริย์สมัยโบราณ, มี 5 อย่าง มีพระขรรค์ มงกุฎ เป็นต้น*; หนอกโค; ไม้ชนิดหนึ่ง โบราณว่า ไม้กุ่ม [จาก กุก นี้ - สูจิ. กลับ กุก เป็น กกุ. ยังมีนัยอื่น].

*  อภิธานัปปทีปิกา คาถา 358 ว่า
ขคฺโค จ ฉตฺตมุณฺหีสํ    ปาทุกา วาลวิชนี
อิเม กกุธภณฺฑานิ    ภวนฺติ ปญฺจ ราชุนํ.
สูจิ. ให้ วิ. ว่า คมนกาเล สทา อาทาตพฺพโต กกุธานิ จ ตานิ ราชธนตฺตา ภณฺฑานิ เจติ กกุภณฺฑานิ.