พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ก็แหละ |
นิ. จ โข, จ ปน | |||
ก็ได้ |
นิ. จ ปิ ก. ลภติ ลพฺภติ (อุ. คนฺตุํ ลภติ) |
|||
ก่ง |
(~ธนู) | ก. ธนุํ อากฑฺฒติ | ||
ก่น |
(ด่าว่า) | น. วิวณฺณก., อกฺโกสน., อกฺโกส. อกฺกุฏฺฐ. ปริภาส. ปริภาสน., ก. อกฺโกสติ ปริภาสติ |
||
ก่น |
(ขุดโค่น) | ก. อนุกนฺตติ นิกนฺตติ | ||
ก่นด่า |
ดู ด่า. | |||
ก่นโคตร |
น. วํสอกฺโกสน., | |||
ก่อ |
น. จย. อุจฺจย. วิจย. สมุจฺจย. ก. จินาติ อุจฺจินาติ |
|||
ก่อกรรมทำเข็ญ |
น. ทารุณกมฺม., อุปฺปีฬน., | |||
ก่อกวน |
น. หึสา, หึสน., อุปฺปีฬน., ก. วิกฺขิปติ วิกฺโขเภติ อากุลีกโรติ โรเสติ พาเธติ ปีเฬติ |
|||
ก่อการ |
ก. อารภติ ปฏฺฐเปติ | |||
ก่อการกบฏ |
น. ทามริกกมฺม., | |||
ก่อการร้าย |
ค. กุปฺปิต ปทุฏฺฐ | |||
ก่อคดี |
ก. อฏฺฏํ กโรติ, อธิกรณํ อุปฺปาเทติ | |||
ก่อความครึกโครม |
ก. โกลาหลํ กโรติ | |||
ก่อความยุ่งยาก |
ค. วิเหสาชนก ก. วิเหเสติ อุปทฺทเวติ อายาเสติ |
|||
ก่อความลำบากให้ |
ดู ก่อความยุ่งยาก. | |||
ก่อตัว |
น. อุปจย. | |||
ก่อตั้ง |
น. ปติฏฺฐาปน., สณฺฐาปน., นิมฺมาน., ก. ปติฏฺฐาเปติ สณฺฐาเปติ นิมฺมินาติ วิทหติ |
|||
ก่อทุกข์ให้ |
น. ทุกฺขกรณ., ค. ทุกฺขาวห |