พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
กระเย้อกระแหย่ง |
สำ. ปุนปฺปุนํ ปาทคฺเคน ฐตฺวา โอโลเกติ | |||
กระเษียร |
น. ขีร., ทุทฺธ., ถญฺญ., ปย. โทล., | |||
กระเสาะกระแสะ |
น. สรีราผาสุ. | |||
กระเสียร |
ค. กสิร กิลนฺต ทุกฺข กิจฺฉ วิทุคฺค ทุคฺคม ทุชฺชห | |||
กระเสือกกระสน |
น. ปริผนฺทน., ปริสกฺกน., ปริสปฺปนา. ก. ปริผนฺทติ ปริสกฺกติ ปริสปฺปติ สมฺผนฺทติ |
|||
กระเส็นกระสาย |
ดู นิดหน่อย. | |||
กระเส่า |
น. ลลน., ก. ลลติ กมฺปติ จลติ |
|||
กระเหม็ดกระแหม่ |
ดู ประหยัด. | |||
กระเหว่า |
ดู นกดุเหว่า. | |||
กระเหี้ยนกระหือรือ |
น. ปริสกฺกน., ปรกฺกม. ก. ปริสกฺกติ ปรกฺกมติ |
|||
กระแจะ |
น. จิตฺตก.,
จิตฺตกํ รอยเจิม, เครื่องหมายที่เจิมบนหน้าผาก.… |
|||
กระแชง |
น. ปณฺณกิฏิกา, ปณฺณฉทนา,
กระแชง น. เครื่องบังแดดฝน… |
|||
กระแซะ |
ก. อุปนิฆํสติ ฆฏฺเฏติ | |||
กระแดะ |
ดู ดัดจริต. | |||
กระแด่วๆ |
สำ. ผนฺทิตฏฺฐาเน ผนฺทติ | |||
กระแต |
น. กลนฺทก. กาฬกา, รุกฺขนล. | สัตว์ | ||
กระแทก |
น. อาสชฺชน., อุคฺฆาต. อภิฆาต. ก. อาสชฺชติ อุคฺฆาเตติ สงฺฆฏฺเฏติ, อญฺญมญฺญํ ฆฏฺเฏติ, ปฏิหญฺญติ |
|||
กระแทกด้วยเข่า |
ก. ชณฺณุนา ฆฏฺเฏติ | |||
กระแทะ |
ดู เกวียน. | |||
กระแบก |
ดู ตะแบง. | พืช |